DYKTATURA

---

ZAMACH STANU NA RATY

     W końcu ucho się urwało! Ten dzban już nigdy wody nie będzie nosił.

     To co wczoraj wydarzyło się sejmie czarno na białym ukazuje intencje partii "i". "Sąd sądem, ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie" - to dewiza współczesnego Pawlaka. Można też powiedzieć, że kieruje się on wyłącznie maksymą - po trupach do władzy.

     Jestem ciekaw, czy znajdzie się ktoś, kto mi wytłumaczy za co marszałek sejmu (nazwisko nie przechodzi mi przez gardło) wykluczył z obrad posła Szczerbę? Kilka razy oglądałem ten moment obrad sejmowych i nie mogę zrozumieć o co marszałkowi chodziło.

     Widziałem jak po wystąpieniu poprzedniego posła marszałkowski sekretarz podszedł do mównicy i zdjął z niej kratkę z "obscenicznym" (dla niego) tekstem. Poseł Szczerba wchodząc na mównicę rzeczoną kartkę ponownie umieścił przed pulpitem mównicy. Po zwróceniu uwagi przez marszałka, że utrudnia (sic!) prowadzenie obrad - kartkę tą odłożył na bok. Spowodowało to ponowne zwrócenie uwagi przez Marszałka - tego za nic nie mogę zrozumieć. I wreszcie "gwóźdź programu" - słowa "panie marszałku, kochany" zostały uznane za tak wielką obelgę, że marszałek nie miał już ochoty na wysłuchanie merytorycznej treści wystąpienia posła. Nie tylko wyłączył mu mikrofon ale nie ograniczył się też do odebrania mu głosu. Po prostu - odebrał mu status posła.

     Powstaje wątpliwość - celowe działanie na zamówienie żoliborskiego napoleonka, czy może zwyczajna w tym środowisku nadgorliwość i wyścig do rectum prezesa?

     To wywołało konflikt i uruchomiło zdecydowaną reakcję CAŁEJ opozycji. Rozpoczęła się blokada sejmowej mównicy zapowiadana do czasu przywrócenia Szczerbie praw posła RP. Impas trwał długo, ale ciągle możliwy był jakiś kompromis. Niestety - jak podaje Kosiniak-Kamysz - w momencie, gdy marszałek zaczynał myśleć, podszedł do niego enkawudzista Jarek i powiedział: "ani kroku w tył!".

     Teraz mała dygresja. Owszem zdarzało się, że zwoływano posiedzenie sejmu do Sali Kolumnowej. Wtedy też posiedzenie sejmu zaczynało i kończyło się w tej sali. Był też czas na odpowiednie przygotowanie tej sali. Tym razem jednak posiedzenie rozpoczęło się w sali plenarnej i w czasie przerwy zostało przeniesione do Sali Kolumnowej. Wcześniej w tej sali zorganizowano posiedzenie klubu partii rządzącej. Potem okazało się, że powodem zaproszenia "swoich" było zajęcie miejsc przy stołach. Dla posłów opozycji pozostawiono jedynie miejsca stojące pod ścianą z tyłu sali.

     Teoretycznie. Praktycznie bowiem, to siedzący z tyłu krewcy aktywiści partii "i" witali opozycję słowami -"WYPAD"! Do sali prowadziły jeszcze drugie drzwi. Tam jednak postawna Straż Marszałkowska ściśle wykonywała rozkaz marszałka - nikogo nie wpuszczać, a zwłaszcza posłów opozycji.

     To jest pierwszy powód dla którego należy uznać to zgromadzenie za nielegalne.

     Drugi ważniejszy - "głosowanie" nad ustawami przeprowadzono z pogardą nawet dla pozorów. Nikt, poza marszałkiem nie wie czy było kworum. Nikt nie wie, czy w czasie głosowania ręki nie podnosili np. ochroniarze. Jeden z posłów partii "i" wyjaśnił, że to nie możliwe, gdyż Straż Marszałkowska sprawdzała legitymacje i nie wpuściła nikogo, kto nie był posłem. Ponadto sekretarze liczący głosy znali posłów i osoby postronne oddzielili i skierowali do specjalnego sektora. Kwestia jakby prosto z "Misia" - "...... tym bardziej, że prawie wcale nie padało".

     Podobno w głosowaniu udział wzięło 263 posłów. Jednak gdy po zakończeniu obrad posłowie wychodzili z sali naliczono ich tyko około 130. Na dodatek - już nie podobno, bo istnieją nagrania - Ziobro, Kamiński i Zieliński (a to nie byle posłowie, to ministrowie!)podpisywali listę obecności, która stanowiła podstawę do uznania kworum już po zamknięciu posiedzenia.

     Jak przyjrzymy się kalendarium rządów partii "i" - cel ich rządów jest jasny - mają to być rządy autorytarne. Popatrzmy -

- zamach na Trybunał Stanu
- zamach na organizację pozarządowe
- zamach na swobodny dostęp do informacji
- zapowiadany zamach na funkcjonowanie opozycji sejmowej.

     To wszystko w retoryce, której nie powstydziłby się mistrz i twórca współczesnej demagogii - tow. Włodzimierz Iljicz Lenin. On w sporze ze współzałożycielem Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji przegrał 22:28. Nastąpił rozłam partii i Lenin został z 22 delegatami. Mimo to nazwał swój odłam bolszewikami. Kaczor na siedem kadencji sejmu uzyskał dopiero piąty wynik spośród partii wygrywających wybory. Jednak wmawia sobie i innym, że cały naród oddał mu władzę.

     Lenin powiedział, że wraz z postępem w budowie komunizmu, walka klasowa będzie się nasilać. Powiedział też (już nieoficjalnie), że rewolucja aby nie pożarła własnych dzieci, musi ciągle mieć wroga. Zgodnie z tą reguła partia Jarosława absolutnie nie ma zdolności do kompromisu, do zgody. Jakikolwiek kompromis byłby końcem tej partii.

     Wszystkie ostatnie - i nie tylko- wypowiedzi tych polityków potwierdzają moją diagnozę. Partia "i" za cel postawiła sobie osiągnięcie władzy absolutnej. Na przeszkodzie stał im Trybunał Konstytucyjny, niezależne od władzy organizacje pozarządowe, społeczeństwo mające dokładne informacje o ich poczynaniach oraz działająca w ramach Konstytucji opozycja.

     Dlatego następnym krokiem musi być zmiana konstytucji. Jak to osiągnąć? Marszałek już pokazał drogę. Jeden poseł stracił już uprawnienia. Teraz wystarczy by co tydzień marszałek wykluczał jednego posła opozycji i za pół roku będą mieli w sejmie większość konstytucyjną.

     Czy ten proces można zatrzymać pokojowymi demonstracjami, ostrą krytyką w sejmie czy pisaniem bloga? Na pewno nie. Tylko zdecydowane działania są w stanie powstrzymać ten brunatny marsz.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---