OKIEM EMERYTA (114) - I TO JEST MÓJ KRAJ

---

Odcinek 114 - czyli, emeryt to ma klawe życie!

     Jak wszyscy wiedzą - jestem 70-cio letnim emerytem. Na razie "doskonale sobie radzę" (czyli - udaje mi sie utrzymać na powierzchni) w tym najlepszym miejscu na świecie - Najjaśniejszej Rzeczypospolitej.

     Jednak nie wszyscy emeryci mają takie szczęście. Znam kobietę, dochodzącą do 90 ki mieszkającą przy dalszej rodzinie, też już wiekowej. Kobieta owa ledwo widzi. Już półtora roku czeka na zabieg zdjęcia zaćmy. Pozostało jej jeszcze pół roku. Również słuch jest w prawie całkowitym zaniku.

       Otrzymuje ok. 900 zł renty. przy zakładaniu konta w banku przyznano jej limit zadłużenia w wysokości 1500 zł. Stan zdrowia, konieczność korzystania niejednokrotnie z prywatnych badań i leczenia spowodował, że musiała niejednokrotnie z tego debetu skorzystać. Jej sytuacja finansowa pozwoliła tylko na niepowiększanie debetu. O całkowitej spłacie nie mogło być mowy.

     Do tej pory jej sytuacja nie odbiegała od sytuacji wielu emerytów czy rencistów. Jednak lata płyną, 90 lat to już wiek o niepewnej przyszłości. Bank PKO SA też to zauważył. Dlatego ktoś tam podjął decyzję o cofnięciu zgody na debet. Nie ze względów np. przekroczenia debetu lecz ze względu na wiek klienta. Może on bowiem umrzeć i zamiast zostawić na koncie jakąś kwotę, może bankowi zafundować zadłużenie, którego nie będzie z kogo ściągnąć.

      Niby banki nie są instytucjami charytatywnymi, niby powinny dbać o swój i swoich udziałowców interes. Więc ten bank miał prawo tak postąpić.

     Jak to zrealizowano? Po prostu podjęto decyzję, najbliższy przelew z ZUS-u został przeksięgowany na poczet zadłużenia. Potem był telefon do klienta banku, że pozostało jeszcze 100 zł do zapłacenia. W księgowości wszystko musi się zgadzać. Ale jak ta kobieta ma przeżyć do następnej emerytury by mieć z czego zapłacić te 100 zł?

     Krewni jej nie bardzo obeznani w bankowych zawiłościach poprosili mnie o pomoc. Udałem się więc z nimi do banku. Tam wszystko się potwierdziło. Zapytałem jak można kobietę pozostawić bez środków do życia? Czy zwykła przyzwoitość nie nakazywała by najpierw powiadomić o zamiarze takiego postępowania i poproszenie by postarała się zlikwidować ten debet? Usłyszałem, że owszem, zawiadomienie wysłano i lada dzień nadejdzie. Czyli musztarda po obiedzie.

     Jestem przekonany, że rodzina nie da jej umrzeć z głodu. A gdyby nie miała nikogo bliskiego? Wtedy bank nie doczekałby się spłaty owych zaległych 100 zł.

     Jednym słowem - wesołe jest życie staruszka.

     

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---