OKIEM EMERYTA (111) - SŁOWO

---

Odcinek 111 - czyli ostrożnie ze słowami

1. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.
2. Ono było na początku u Boga.
3. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.

Ewangelia wg. św. Jana

**************

Ponad wszystkie wasze uroki -
Ty! poezjo, i ty, wymowo -
Jeden wiecznie będzie wysoki:
Odpowiednie dać rzeczy słowo!

Cyprian Kamil Norwid

**************

Dziwny ten świat,
świat ludzkich spraw,
czasem aż wstyd przyznać się.
A jednak często jest,
że ktoś słowem złym
zabija tak, jak nożem.

Czesław Niemen

**************

     Wszystkie te trzy cytaty wykazują jaką potęgę ma "słowo". "Słowo" jako początek rzeczy dobrych, wzniosłych. "Słowo" jako podstawa porządku i ładu. Wreszcie "słowo" jako narzędzie zbrodni.

     Na co dzień nie dostrzegamy znaczenia "słowa" - słów, które wypowiadamy, rzucamy z rozmysłem lub mimochodem. Bo też i sprawy w których używamy słów mają znaczenie, jeżeli nie niewielkie, to przynajmniej lokalne.

     Ale wsłuchajmy się w słowa padające na wiecach, w środkach przekazu czy wreszcie z mównicy sejmowej. Pomijam tu (wyłącznie z powodów oszczędności "papieru") insynuacje, słowa obraźliwe rzucane na politycznych adwersarzy. To tylko przeniesienie pewnych obyczajów z lokalnego podwórka na "szczyty demokracji", czyli parlamentu. W tym kontekście możemy najwyżej zadumać się nad "kindersztubą" miotaczy tych słów.

     O wiele groźniejsze jest zjawisko nawet już zdefiniowane (zgodnie z norwidowskim - "odpowiednie dać rzeczy słowo") jako ZAWŁASZCZANIE.

     Jest wiele słów niosących w sobie wartości uniwersalne, przez nikogo nie negowane, choć nieraz trącące nieco patosem. Takim słowem jest OJCZYZNA, takim też jest PATRIOTYZM. Tylko dla potrzeb tych refleksji wymieniłem je na początku. Bo są przecież i takie: MIŁOŚĆ, MIŁOSIERDZIE, PRAWDA i wiele innych.

     I ta moja refleksja jest o zawłaszczaniu tych słów właśnie. Dla jasności - zjawisko zawłaszczania nie jest zjawiskiem nowym. W całej historii ludzkości, wszędzie tam gdzie pojawiał się choćby cień dyktatury, następowało zawłaszczanie tych słów i pojęć. Czasami następowało to w sposób prosty, przez przywłaszczenie, czasami w sposób okrężny przez dodawanie przymiotników. Ten ostatni przypadek przeżywaliśmy przez ponad 40 lat od II Wojny Światowej. Mieliśmy wtedy ustrój zwany "demokracją socjalistyczną". Słowo demokracja zostało w tym wypadku zawłaszczone w celu uwiarygodnienia totalitaryzmu.

     Niestety, po odzyskaniu suwerenności proceder ten nie zniknął. Pierwszą jego ofiarą padł PATRIOTYZM. Nastąpiło reglamentowanie tego pojęcia. Jeden człowiek określał sens tego słowa i udzielał koncesji na jego używanie. "Słowo" stało się narzędziem walki politycznej.

     Drugą ofiarą stała się OJCZYZNA. Jej dobrem osłaniano i tłumaczono wszelkie polityczne gierki, niejednokrotnie przyprawione zwykła prywatą. I znowu posłużę się Norwidem - "Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek". Podkreślam słowo "zbiorowy". Wiem, że w żadnym społeczeństwie (a w polskim szczególnie) nie uda się wokół jakiejś idei zgromadzić 100% obywateli. Dlatego wymyślono demokrację, gdzie ciężar tego "zbiorowego obowiązku" bierze na siebie większość. Jednak w tym obowiązku mieści się również poszanowanie i wysłuchanie mniejszości. Obecnie mamy sytuację, gdy za definiowanie tego "obowiązku" bierze się grupa osób mająca 19% poparcia wśród głosujących i trzydzieści parę w ogóle społeczeństwa. I co najważniejsze - przy całkowitym ignorowaniu głosów ponad sześćdziesięciu procent społeczeństwa jako "mniejszości".

     Ostatnio na "wokandę" wpisano słowo SUWEREN. Zastanówmy się jaką treść niesie to słowo, czyli po prostu kto lub co dzisiaj może być suwerenem. Słownik Języka Polskiego (PWN) podaję taką definicję: "suweren - niezależny władca, zwłaszcza w średniowieczu". Z kolei "niezastąpiona" Wikipedia: "suweren - podmiot sprawujący niezależną władzę zwierzchnią".

     W naszym kraju, art. 4 pkt. 1 Konstytucji mówi: "Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu". Proszę zwrócić uwagę na to, że Konstytucja władzą obdarza "Naród" a nie "naród". Nie ma więc mowy by jakaś część "Narodu" miała prawo do przywłaszczenia sobie słowa SUWEREN. Bowiem część "Narodu" staje się co najwyżej "narodem" - czyli elementem mającym prawo przynależności do "Narodu".

     Niestety, dzisiaj właśnie "naród", czyli trzydzieści parę procent "Narodu" uważa się za SUWERENA. A przynajmniej tak tej grupie społeczeństwa wmawia pretendujący do roli suwerena w znaczeniu Słownika Języka Polskiego.

     Na zakończenie pragnę zauważyć, że ani razu nie przywołałem tu nazwy żadnej partii politycznej. Jeżeli któremuś z czytelników opisane przypadki jednak skojarzą się z którąś z nich, niech weźmie pod uwagę następujące okoliczności:
- to przypadkowy zbieg okoliczności, że wymienione grzechy popełnia akurat rządząca opcja
- po zmianie u steru państwa wcale nie mamy pewności, że nie będą one popełniane.

     Dlatego też tekst ten dedykuję wszystkim partiom politycznym i ich wyborcom, tak po prostu - pro memoriam.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---