Jak prawdziwy Polak z prawdziwym Polakiem

---

Kto jest „prawdziwszym” Polakiem?

    Przeczytałem ostatnio w „Gazecie Polskiej” z 5 grudnia 2012, wywiad-rozmowę Tomasza Sakiewicza z Pawłem Lisickim. Rozmowa ciekawa przynajmniej z jednego powodu. Rozmawiają dwaj pisma(nia)cy – więc chyba szczerze. Odsłaniają więc swoje intencje i sposób rozumowania.

    Pawła Lisickiego do tej pory uważałem za dosyć umiarkowanego i w miarę obiektywnego dziennikarza, jak na piewcę kaczej ideologii. Rozmowa ta zburzyła ten obraz – i dobrze. Jednak w zestawieniu z Sakiewiczem, wypadł on mizernie. Sakiewicz jest rozmówcą wyrazistym – Lisicki kiepskim kunktatorem.

    Nie będę rozwodził się na pierwszą częścią wywiadu. Mowa w nim o wywaleniu z „Uważam Rze” Lisickiego i spółki. Oczywiście dla Sakiewicza to układ i spisek. Lisicki, jako „poszkodowany” nie zaprzecza. Stara się nawet udowodnić tezy Sakiewicza. Ciekawie robi się dalej.

    Tu zaczyna się dyskusja nad tym, kto jest „prawdziwszym” Polakiem.

(Sakiewicz) -… Przecież mieli Państwo konflikt z Jarosławem Kaczyńskim, który jest dla rządu najpoważniejszym zagrożeniem. Wspierali Państwo opozycyjne wobec Kaczyńskiego PJN.

(Lisicki)- W redakcji były osoby o różnych poglądach. Niektóre miały do PJN entuzjastyczny stosunek, inni go krytykowali. Nie łączyłbym entuzjazmu do PJN z krytyką Jarosława Kaczyńskiego. Można było krytykować jego taktykę i wcale nie popierać PJN…

(S) - …Wspierając rozłam w PiS niemal w przeddzień wyborów samorządowych, pomogli Państwo Platformie. Żałuje Pan dzisiaj takiego postępowania?

(L) - Wtedy na pewno ich nie popieraliśmy. Krytykowaliśmy rozłam tuż przed ciszą wyborczą. To było zwyczajnie nieuczciwe i zostało przez nas jednoznacznie ocenione negatywnie.
…
Osobiście krytykowałem prezesa PiS za to, że włączył się w wojnę o krzyż na Krakowskim Przedmieściu. Uważałem, że ta wojna będzie przegrana i doda rozpędu przeciwnikom naszej strony.

(S) - „Gazeta Polska” była z drugiej strony barykady. Walka o krzyż była dla nas wartością samą w sobie.

(L) - Różnimy się co do taktyki, ale nie oznacza to, że nie chodziło o zasady. Zakładam, że zarówno wam, jak i nam chodziło o upamiętnienie ofiar katastrofy smoleńskiej.

(S) - Był też wątek obrony samego symbolu chrześcijańskiego.

(L) - Nie ma gazety, która by stawała tak mocno w obronie symboli chrześcijańskich jak my.

(S) - Poza „Gazetą Polską”…

(L) - Nieangażowanie się w obronę krzyża na Krakowskim Przedmieściu było decyzją taktyczną. Wiedzieliśmy, że ostry spór na tym polu zostanie przegrany. Tak się stało i w następstwie pozwoliło powstać Ruchowi Palikota

    I tak dalej. Komentarz właściwie jest zbyteczny. Trochę jednak czuję się zażenowany, że Lisicki jednak dużo lepszy dziennikarz tłumaczy się przed Sakiewiczem.

    Następnie obaj panowie porozmawiali sobie o „zamachu smoleńskim”. Sakiewicz zarzuca Lisickiemu:
„ …Przyczyniliście się do zdelegalizowania wątku zamachu.”.
Lisicki broni się:
„…Nie koncentrujmy się na kwestii zamachu, bo tego nie udowodnimy. Mamy wystarczająco dużo dowodów, by stwierdzić, że był bałagan, że lekceważono całkowicie prezydenta, że traktowano go per noga i nie zapewniono mu właściwej ochrony….
…
Przyjmując optyką zamachu (…) to Tusk i jego ekipa też stają się ofiarami tego, co się wydarzyło. A moim zdaniem oni ofiarami nie są. To ludzie, którzy działając lekceważąco i chaotycznie, przyczynili się do katastrofy i powinni za to odpowiedzieć. To istotna różnica. Jeśli mówimy o zamachu, to gdzie jest ich wina?”

    Potem następuje dyskusja nad techniczną stroną „zamachu”. Oszczędzę Wam cytatów.

    Najistotniejsze zdanie jakie padło z ust Lisieckiego to – „Jeśli mówimy o zamachu, to gdzie jest ich wina?”

    Na usta ciśnie się pytanie – który z nich jest bardziej niebezpieczny? Sakiewicz jaki jest – każdy widzi. Więc jego słowa mają jakiś tam odbiór tylko w określonej grupie. Ponadto Polska jest krajem demokratycznym i każdy ma prawo wyznawać dowolną „religię”. Sakiewicz tylko z tego korzysta.

    Lisicki natomiast nie kieruje się „wiarą”. Przyznał się, że jego postawa wobec pikników na Krakowskim Przedmieściu wynikała z taktyki jaką przyjął. Potem już całkiem szczerze wyznaje, że jeżeli przyjmie się teorię zamachu – to może przywalenie Tuskowi stanie się niemożliwe.



"Strzeżcie się Achajów, nawet gdy mają sympatyczne pyski"
 Tak można by sparafrazować przestrogę Laokoona udzieloną Trojanom.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---