IMPERARE AB IDIOTAE

GDAŃSK-OPOLE  -  Rok XI  -  Nr 68 (1370)

Świat według Leszka

---

Odcinek 153 - czyli - rządzeni przez idiotów.

       Nie wiem co gorsze, czy to, że możemy być rządzeni przez idiotów, czy to, że rządzą nami bezczelni, ordynarni cynicy i kłamcy.

       Po wysłuchaniu kilku wystąpień prezydenta i dwóch premierów pierwsza myśl – toż to idioci. Jednak po zastanowieniu się wychodzi mi, że to raczej druga możliwość.

       Wiem, że rzucam ciężkie oskarżenia – więc postaram się jakoś je uwiarygodnić. Oczywiście nie jestem w stanie przytoczyć wszystkich objawów tej choroby. Skupię na dwóch przykładach.

       Pierwszy dotyczy fragmentu działalności pana Dudy, chwilowo będącym zatrudnionym przez naród na stanowisku Prezydenta RP. Fragment ten to „ułaskawienie” przestępców skazanych nieprawomocnym wyrokiem. Boży lud na wszelkie zarzuty czy wątpliwości odpowiada: „prawo łaski należy do wyłącznej prerogatywy” Prezydenta. Podejrzewam, że sami nie wiedzą co to znaczy.

       Zacznijmy od słów Dudy mających uzasadnić swoje postępowanie w sprawie Kamińskiego i jego sługusów..

       „Wymiar sprawiedliwości nie potrafi skazać bandytów z Pruszkowa, nie potrafi skazać ludzi zamieszanych w procedery łapówkarskie, a z drugiej strony wymierza drakońskie kary ludziom, którzy chcą budować w Polsce silne państwo, którzy walczą z korupcją. Ja się z takim czymś nie zgadzam”
„Ta sprawa była nieprawdopodobnie niszcząca dla wymiaru sprawiedliwości i jeśli mamy budować dobry obraz wymiaru sprawiedliwości w Polsce, a chciałbym, żeby tak było, postanowiłem w swoisty sposób uwolnić wymiar sprawiedliwości od tej sprawy, w której zawsze ktoś by powiedział, że sądy działały na polityczne zlecenie i przeciąć ten problem, rozstrzygnąć ten spór na moją odpowiedzialność jako prezydent. Dlatego taka była moja decyzja.”

       Nie chcę wchodzić w kompetencje sądów. Wyrok w sprawie tych indywiduów nie był prawomocny, więc obowiązuje prawo domniemania niewinności. Dotyczy to wszystkich ludzi – a prezydenta tym bardziej. Ale Duda chyba tego nie zrozumiał i „ułaskawił” ludzi niewinnych, odbierając im jednocześnie prawo do dochodzenia swej niewinności.

       Do prezydenta należy „prawo łaski” – czyli uwolnienie winowajców od kary. Chyba więc prezydent wyświadczył Kamińskiemu i spółce niedźwiedzią przysługę – aktem łaski, potwierdził ich winę.

       Ale to nie wszystko. Teoretycznie za sprawą Dudy i jego zaplecza mamy trójpodział władzy. Teoretycznie – bo Duda wchodzi w kompetencje sądów - „postanowiłem w swoisty sposób uwolnić wymiar sprawiedliwości od tej sprawy”.

       Poniżej przedstawiam wszystkie prerogatywy do jakich prezydent zgodnie z Konstytucją ma prawo.

       PREROGATYWY PREZYDENTA RP:
1) zarządzania wyborów do Sejmu i Senatu,
2) zwoływania pierwszego posiedzenia nowo wybranych Sejmu i Senatu,
3) skracania kadencji Sejmu w przypadkach określonych w Konstytucji,
4) inicjatywy ustawodawczej,
5) zarządzania referendum ogólnokrajowego,
6) podpisywania albo odmowy podpisania ustawy,
7) zarządzania ogłoszenia ustawy oraz umowy międzynarodowej w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej,
8) zwracania się z orędziem do Sejmu, do Senatu lub do Zgromadzenia Narodowego,
9) wniosku do Trybunału Konstytucyjnego,
10) wniosku o przeprowadzenie kontroli przez Najwyższą Izbę Kontroli,
11) desygnowania i powoływania Prezesa Rady Ministrów,
12) przyjmowania dymisji Rady Ministrów i powierzania jej tymczasowego pełnienia obowiązków,
13) wniosku do Sejmu o pociągnięcie do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu członka Rady Ministrów,
14) odwoływania ministra, któremu Sejm wyraził wotum nieufności,
15) zwoływania Rady Gabinetowej,
16) nadawania orderów i odznaczeń,
17) powoływania sędziów,
18) stosowania prawa łaski,
19) nadawania obywatelstwa polskiego i wyrażania zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego,
20) powoływania Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego,
21) powoływania Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego,
22) powoływania Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego,
23) powoływania prezesów Sądu Najwyższego oraz wiceprezesów Naczelnego Sądu Administracyjnego,
24) wniosku do Sejmu o powołanie Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
25) powoływania członków Rady Polityki Pieniężnej,
26) powoływania i odwoływania członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego,
27) powoływania członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
28) nadawania statutu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej oraz powoływania i odwoływania Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej,
29) wydawania zarządzeń na zasadach określonych w art. 93,
30) zrzeczenia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej.

       Z mojego punktu widzenia bardzo interesująca jest prerogatywa nr 30.

       Na tej liście próżno szukać prawa prezydenta do „wyręczania sądów”.

       Do całego zamieszania włączyła się też Julia od Trybunału Kulinarnego. Mocą swego urzędu stwierdziła, że nikt – nawet Sąd Najwyższy – nie może podważać prawa prezydenta do stosowania „aktu łaski”.

       Tylko, że cały problem w tym, że nikt nie podważa jego prawa. Wszyscy normalni ludzie wiedzą, że nie zaistniały żadne przesłanki do wykorzystania tej prerogatywy. Oskarżeni zostali skazani nieprawomocnym wyrokiem, złożyli wnioski apelacyjne. Gdyby sąd drugiej instancji utrzymał w mocy wyrok pierwszego sądu, wtedy mógłby wkroczyć pan Duda w aureoli swych prerogatyw.

       Czy więc średnio inteligentny człowiek może tego nie zrozumieć? Owszem, możliwe jest to w przypadku ludzi o poziomie inteligencji znacznie poniżej średniej.

       Nie chcę wyciągać dalszych wniosków. Wierzę, że czytelnicy tu zaglądający na pewno inteligencję maja powyżej średniej, więc sami sobie te wnioski dopowiedzą.

       Teraz drugi przykład tym razem w roli głównej dwugłowy premier i jego chorobliwa awersja względem imigrantów.

       Nikt ich nie przekona, że białe jest białe, prędzej uwierzą, że czarne jest czarne. Uwierzą, bo chcą, bo to świetne narzędzie do dzielenia społeczeństwa. Szczególnie, gdy stosuje się bolszewickie metody rządzenia – najpierw trzeba stworzyć problem, nastraszyć nim zdrowo ludzi – a potem bohatersko ich uratować.

       Teraz właśnie ratują nas przed „przymusową relokacją nielegalnych migrantów”. Temat obecności obcokrajowców w naszym kraju nie jest nam obcy. Polska gospodarka bez dopływu siły roboczej spoza naszych granic nie da sobie rady. Korzystaliśmy z tej możliwości już od dawna – jednak z różną intensywnością.

       Przyznaję, że jest różnica między poszukiwanymi pracownikami a migrantami uciekającymi od prześladowań, biedy niewyobrażalnej dla europejczyka. To z czym mamy do czynienia w UE to nielegalna migracja, poszukiwanie lepszych warunków życia. Ponieważ najwięcej migrantów pochodzi z kierunku Afryki, najbardziej dotknięte tym problemem są kraje śródziemnomorskie – takie jak Włochy, Grecja czy Malta. Komisja Europejska chcąc ulżyć tym krajom przedstawiła propozycję reformy azylowo-migracyjnej.

       Propozycja ta, dzięki „bohaterskiej postawie” jednej głowy podwójnego premiera nie przybrała żadnych obowiązujących kształtów. Kraje dotknięte tym problemem nie są w stanie przeprowadzić weryfikacji migrantów. Do czasu tej weryfikacji prawo międzynarodowe nakazuje zapewnić im jakiś azyl. Kwoty migracyjne, które ponoć grożą Polsce to około 30 tys. (w przyszłości max. 120.000) rocznie.

       Jeżeli do tej pory byliśmy w stanie przeprowadzić takie procedury dla 300k-400k ściąganych do Polski obcokrajowców, to te 30 tys. nie powinno być dla naszych służb żadnym problemem. Nikt przecież nie wymaga od nas, byśmy tych migrantów z marszu „adoptowali”. Ci którzy nie przejdą weryfikacji, którzy nie będą dla nas przydatni będą odesłani do swych krajów.

       Morawiecki usłyszawszy, że relokacje nie są przymusowe, odpowiada, że tym bardziej będzie wetował. Proponuje natomiast inną formę pomocy – zamierza Włochom wybudować na wszystkich plażach mur, taki jak na granicy z Białorusią. A jak dobrze się wdrożą w tej robocie, to zamurują Maltę i wszystkie wyspy Grecji.

       Dlaczego kłamie w sprawie obowiązku? Dlaczego nie wystąpił z wnioskiem do UE o zwolnienie z tego solidarnego obowiązku, ze względu na sytuację w Ukrainie? Dlaczego nie wystąpił z wnioskiem o rekompensatę za każdego Ukraińca, którego przyjęliśmy?

       Ano dlatego, że w pisie obowiązuje zasada, że o nic nie będziemy prosili tej wrażej UE, bo nie chcemy być którymś z kolei landem.

       Mądre to, czy głupie?

    

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---