CZY TO JAWA CZY SEN

 GDAŃSK-OPOLE  -  Rok X  -  Nr 35 (1294)

---

KIEDY TO SIĘ SKOŃCZY?

     Dawno niczego nie napisałem. Siadam więc do klawiatury – i znowu mam wątpliwości, czy się nie wyda, czy się nie ośmieszę.

     Cóż takiego może się wydać? Prywatne skrzynki członków rządu już dawno się wysypały – ale jakoś wstydu na obliczach ich właścicieli nie widać. No więc cóż mi może grozić? Jakby to zrozumiale Wam wyjaśnić? Ale popatrzyłem na motto naszego bloga – „Jeżeli mówisz prawdę, nie musisz sobie potem niczego przypominać” – więc powiem prawdę, całą prawdę!

     OTÓŻ NIE JESTEM PEWIEN, CZY WSZYSTKO CO PRZEŻYWAM TO SEN CZY JAWA.

     Zwątpienie owo przyszło do mnie któregoś dnia, gdy słuchałem naszego – z pełnym uszanowaniem – Kaczego Wodza. Nie ważne gdzie mówił, do kogo mówił, ważne, że obiecał mi iż nad naszymi polami będą latały SPUTNIKI!!!! A ja pamiętam doskonale, były lata 50-te ubiegłego wieku, ja byłem kilkunastolatkiem i cały „wolny świat” zachwycał się pierwszym SPUTNIKIEM.

     Ale pamiętam przecież – kładłem się spać na pewno w XXI wieku! Szczypię się w ramię – boooli! No więc nie spałem. To dzieje się naprawdę!

     Zastanawiam się, czy zawsze budzimy się w tym samym świecie w którym zasypialiśmy? Wolałbym jednak nie. Wtedy bowiem jest szansa, że obudzę się w normalnym realu a nie w jakimś cyrku.

     Cyrku w którym clown Pinokio gra premiera, w którym dwa strachy na wróble Piotr i Paweł grają sędziów Trybunału Konstytucyjnego a kucharka Jarkacza jest tego trybunału szefową.

     W cyrku, w którym wszystko jest możliwe. Tutaj prawo zastępowane jest wolą dyrektora Jarkacza. To wola dyrektora a nie prawo każe zorganizować nabór nowych małp poczcie, a nie Komisji Wyborczej. Tak samo wola dyrektora każe wstrzymać wszelkie dochodzenia, ba – nawet przypuszczenia – w sprawie wyrzuconych w błoto milionów złotych.

     Tu również dyrektor orzeka, że nie było żadnego przestępstwa przy zakupie urządzeń medycznych! I to nawet wtedy, gdy zakupiona ilość stanowiła połowę ilości za którą zapłacono. Na dodatek sprzęt ten może i małpom by się na coś przydał, ale stosowanie go dla ludzi groziło „śmiercią lub kalectwem”.

     Chyba nawet we śnie, nie mogłem jakoś pogodzić się z takim stanem, bowiem kolejny sen zaczął się pozytywnie. Dyrektor wykrył, że klowni, treserzy, sprzątacze gnoju kultywują coś, co dyrektor nazwał nepotyzmem. Natychmiast wydał zarządzenie, że żaden z ich (a nawet i królika) krewnych i znajomych nie może pracować w firmach zarządzanych przez Dyrektorię Generalną Cyrków Państwowych - no, chyba, że bardzo tego chce.

     No, kaczka pieczona, ja też tego chcę – i to bardziej niż te wszystkie tłuste koty, nie urażając bogu ducha winnego sierściucha samego dyrektora.

     Na dodatek zauważyłem, że zaczyna zmieniać się sceneria. To już nie był zwykły cyrk. To był cyrk na oddziale psychiatrycznym w zakładzie karnym dla notorycznych złodziei. Czarna rozpacz mnie ogarnęła. Na szczęście z pewnej odległości przyglądał się temu Gajowy. W końcu też nie zdzierżył, przyjechał i mam nadzieję, że rozpędzi to towarzystwo.

     Po cichu liczę na to, że pogoni w ogóle precz z lasu.

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---

Przeczytałeś? Zgadzasz się poglądem autora? Uważasz, że warto by i inni przeczytali?
Kliknij w poniższy przycisk.