DYKTATURA ANTE PORTAS

 GDAŃSK-OPOLE  -  Rok X  -  Nr 03 (1269)

DOKĄD ZMIERZAMY

     Kaczyści na słowo dyktatura dostają dreszczy, wypierają się jak żaba błota. I ja ich rozumiem, słowo ma nieprzyjemną konotację – chociaż….. Ech, ile możliwości otwiera, ile spraw ułatwia. No więc oficjalnie to nawet w kościele przed ołtarzem przysięgną, iż są bardzo dalecy od takiego sprawowania władzy.

     Przyjrzyjmy się jednak pewnym znamiennym wydarzeniom.

     1. W okresie rządów pisu spiskowe teorie nabierają znaczenia dogmatów. Zaczęło się od tragedii smoleńskiej. Posłużyła ona Kaczyńskiemu na stygmatyzowanie opozycyjnych wobec niego partii. Następnie celebrowanie „miesięcznic” miało służyć wyznaczeniu linii podziału społecznego.
     2. Gdy podział już został określony, zaczęły padać na ludzi po drugiej stronie wykopanego rowu oskarżenia o fałszowanie wyborów.
     3. Następnym krokiem było przeniesienie podziału na forum parlamentu – i nie chodzi o podziały ideologiczne, ba na tym właśnie polega parlamentaryzm. Podziały parlamentu stały się namacalne, fizyczne. Powstały strefy niedostępne dla dziennikarzy czy słynna kurtyna Kuchcińskiego.

     W tym momencie wiadomo już było, że o żadnym kompromisie mowy być nie może. Żadnej dyskusji w parlamencie też nie będzie – parlament ma służyć dyktatorowi jako maszynka do produkcji potrzebnych rozporządzeń.

     Nie można więc się dziwić, że dyskusja przeniosła się na ulicę. I wtedy pojawiły się kolejne symptomy nadchodzącej dyktatury.

     4. Policja karała napadniętych przez faszystów demonstrantów jako uczestników chuligańskich zamieszek. Widać było podwójną optykę aparatu ucisku – marsze nazioli, chociaż łamały tuzin przepisów były chronione. Broniono prawa do demonstracji brutalnie pacyfikując kobiety, protestujące przeciwko fali nazizmu na ulicach.
     5. Zaczęto stosować prowokacje, jaką niewątpliwie było orzeczenie trybunału Przyłębskiej. Kobiety wyszły na ulice. Wiewiórki szeptały, że dyktator in spe rozważał „siłowe rozwiązanie kwestii kobiecej”.
     6. Kaczor rzuca prowokacyjne hasło o zagrożeniu dla kościoła. Jak grzyby po deszczu powstają różne oddziały „rycerzy chrystusa”, „wojowników maryji” i podobne grupy zwerbowane spośród co roślejszych kiboli i niewyżytych sadystów.

     A dzisiaj? Dzisiaj dowiadujemy się o projekcie ustawy odbierającej obywatelowi prawo do odmowy przyjęcia mandatu. W myśl tej ustawy policjant staje się „trójcą bynajmniej nie świętą”. Zostaje organem ścigania, prokuratorem i sądem. On będzie mógł zatrzymać, oskarżyć i skazać. Obywatelowi pozostawia się – jeszcze – prawo do apelowania w sądzie.

     Wyrzuca się do rynsztoka świętą od czasów rzymskich zasadę domniemania niewinności. Szczytem bezczelności i chamstwa tego rządu była próba wyjaśniania przez jakiegoś ministra, że to dla dobra obywateli, gdyż czasami obywatel z roztargnienia przyjmie mandat pozbawiając się możliwości dochodzenia niewinności przed sądem.

     Co będzie dalej? Mamy już „rycerzy”, możemy już jutro mieć sąd ostateczny pod postacią policjanta – co by tu jeszcze? Przewiduję, ale boję się podpowiadać – możemy któregoś dnia spotkać się z czymś w rodzaju „szwadronów śmierci”. 

        No cóż, może ktoś powie, że przesadziłem. Ktoś inny powie, że jestem zbyt powściągliwy. Możemy o tym dyskutować - mamy jeszcze czas. Co prawda tego czasu jest nie dużo, zaledwie do kolejnych wyborów. Dlatego też każdy z nas musi sobie zdawać sprawę, że najbliższe wybory to będzie taki nasz, polski i - nie zawaham się użyć tego słowa - narodowy Rubikon.

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---