Okiem emeryta (8)

---

Odcinek 8 - czyli futurystycznie

      Do tej pory w moich felietonach życie emeryta składało się z samych przyjemności. I wszystko co napisałem jest prawdą -ale nie całą prawdą. Bycie emerytem niesie też i niezbyt przyjemne doświadczenia. Piszę to nie dlatego by narzekać. Bowiem zanim zostałem emerytem, życie również nie szczędziło mi kopniaków. Jednak wśród obecnych kopniaków są i takie których istnienia do tej pory (to znaczy do czasu gdy zostałem emerytem) nie podejrzewałem.

    Czytającemu ten tekst na pewno przyjdzie do głowy jeden aspekt - zdrowie. Owszem, jest to problem. Faktycznie, czasami dopada człeka jakaś choroba. Ale jak i dotąd, są lekarze, lekarstwa lub tzw. "medycyna" procentowa - i problem z głowy. Niestety, zaczynają się teraz dolegliwości wynikające ze "zużycia materiału". A żaden lekarz nie jest w stanie odjąć nam lat. Ponieważ na takie dolegliwości nie mamy wpływu, musimy je "polubić", oswoić i nauczyć się z nimi żyć.

    Irytujące są natomiast przypadki, wynikające z "czynników ludzkich". Mam na myśli nietolerancję, brak zrozumienia i wynikającą z nich irytację. Nie bagatelną rolę odgrywa również wychowanie, a raczej jego brak. Nie stetryczałem jeszcze tak bardzo by nie widzieć i nie odczuwać na własnej skórze, że ludzie w wieku podeszłym są sprawcami wielu nieznośnych sytuacji. A to nie dosłyszą, a to nie są w stanie w porę uciec ze ścieżki rowerowej, w Biedronce trudno wyminąć ich wózek. A związku z tym często spotykają się z objawami, jeżeli nie agresji, to niechęci.

    A sytuacje drogowe?!!! Toż to dopiero "horror". Taki ramol potrafi na drodze z dozwoloną prędkością 40 km/h poruszać się 40 km/h!! Zgroza!! Przecież każdy normalny Polak wie, że znak "40" oznacza, iż należy zwolnić do 60-ki!!  I jak tu nie trąbić, jak nie wysyłać takiego kierowcę na fotel inwalidzki!

    Duży udział w tej niechęci do ludzi starszych mają media. Prezentowany w nich kult młodości i piękności (za pieniądze sponsorów) całkowicie marginalizuje tą część społeczeństwa. Właściwie czy ludzie ci należą do społeczeństwa? Przecież są dla tego społeczeństwa obciążeniem. Młodzi ludzie muszą pracować na ich emerytury. A jeżeli starszy człowiek podejmie decyzję, że nie będzie ich emeryturą obciążał i będzie nadal pracował - to okazuje się, że jest wrednym typem, zabierającym młodym miejsce pracy.

    Pewien prokurator mawiał, że ludzie dzielą się na: - tych którzy siedzieli, tych którzy siedzą i tych którzy siedzieć będą. Wielu przyjmują tą anegdotę jako normalność. Jednak gdybym ją sparafrazował i powiedział, że ludzie dzielą się na: - tych którzy byli starzy (z wiadomych względów w tym felietonie oni nas już nie obchodzą), tych którzy są starzy i tych którzy starzy będą, nie wiem czy wielu młodych by przyjęło to do wiadomości. Może i dobrze, że psychika ludzka jest tak skonstruowana, że do pewnego wieku nie przyjmuje do wiadomości faktu starzenia się wraz z nieuchronnym finałem. Gdyby było inaczej, to ilu z nas chciało by się cokolwiek robić?

   Jednak chcemy, czy nie - ludzie "trzeciego wieku" (prawda jak to ładnie brzmi?) są coraz bardziej znaczącym składnikiem każdej społeczności. I moje żale wcale nie wynikają z egoistycznego poczucia krzywdy. Społeczeństwa się starzeją i za kilkadziesiąt lat może trzeba będzie tworzyć rezerwaty dla ludzi w "drugim wieku". Wraz z postępem technicznym sprawność fizyczna straci jakiekolwiek znaczenia. Dominować będzie doświadczenia. A tego "zgredom" nie brakuje.

Fot. Tymon Markowski

    Tak więc - strzeżcie się młodzi!!!

P.S. Zachęcam do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Limeryków nosem nie wyczujesz, dlatego sprawdź - czy nie pojawiła się jakaś nowa perełka!!!.

---