ŚWIECKIE PAŃSTWO

 

GDAŃSK-OPOLE  -  Rok XI  -  Nr 71 (1371)

---

KOŚCIÓŁ A POLITYKA

     Trwa odliczanie. Odliczanie do powrotu normalności. Wiem, że są ludzie, którzy „normalność” rozumieją zupełnie inaczej niż ja. W moim „kanonie normalności” mieści się świeckie państwo.

     Jak ja rozumiem świeckie państwo? Po prostu dosłownie. Cała sfera zależna od legislacji państwowej powinna być wolna od wpływów jakiejkolwiek religii. Jedyną „religią” dopuszczoną do tej sfery, odgrywającą nawet ważną rolę jest NAUKA.

     Wiem, że oczekiwania wobec nowego rządu są ogromne. Każdy ma swoje priorytety. Realizacja ich wszystkich to trudne zadanie. Trudne też jest ustalenie kolejki do realizacji. Nie wiem, czy mój postulat „świeckiego państwa” jest na tyle ważny, żeby realizować go w pierwszej kolejności – no, nie będę zachłanny, niechby znalazł się w pierwszej piątce.

     A trzeba się spieszyć, gdyż hierarchowie KK już rozsyłają wici, już nawołują do „świętej wojny”.

     Czekając na żonę, która była w gabinecie diabetologa, trafiłem w poczekalni na pewien tygodnik. Nazywał się on „Niedziela” . Pod powyższym linkiem znajduje się materiał, który mnie zbulwersował. Oto cytat z początku tego felietonu:

     Wszystkie zdroworozsądkowe prognozy wskazują na utworzenie nowego, koalicyjnego rządu, który będzie się składał z ugrupowań reprezentujących bardzo wiele interesów (…). Właściwie będzie go łączyć tylko jedno. I tym wspólnym celem, tym spoiwem zdecydowanie nie będzie dobro wspólne, któremu na imię Rzeczpospolita Polska.

     Przyznacie, że brzmi to groźnie. Otóż jeden ze związków wyznaniowych działających w Polsce (nie ma znaczenia jaki procent społeczności reprezentuje) uzurpuje sobie wyłączność na tworzenie i uwiarygodnianie tego, czym jest „dobro wspólne, któremu na imię Rzeczpospolita Polska”. A przecież to dobro nie może być zależne od przekonań religijnych. Gdyby tak każda religia próbowała ustalić kanon dobra wspólnego, mielibyśmy niezły bałagan, a w przyszłości może i wojny religijne.

     Aby tego uniknąć, należy wprowadzić ścisły rozdział państwa od kościoła. Radykaliści będą żądać unieważnienia konkordatu, liberałowie będą za nadaniem mu kształtu umowy międzypaństwowej, w której każde państwo jest suwerenne i niezależne.

 

       Czy przy takim kształcie konkordatu księża będą mieli prawo zabierać głos w sprawach społecznych? Czy ksiądz Bortkiewicz nie korzysta z tego prawa? Przeczytajmy kolejny cytat, a wątpliwości znikną

     Daliśmy się uwieść kłamstwu, że najważniejszym problemem Kościoła jest kwestia klimatu, a nie życia wiecznego, a także że Kościół nie jest Mistycznym Ciałem Chrystusa ustrukturyzowanym i zhierarchizowanym, że Kościół nie jest ludem Bożym w drodze prowadzonym przez autorytet. Czeka nas bardzo długa i żmudna praca od podstaw.

     Tak na marginesie, ma ksiądz rację – czeka Was bardzo długa i żmudna praca od podstaw. Zacznijcie tą pracę od siebie.

     Ale wróćmy do „adremu”. Po przeczytaniu całego felietonu jasne jest, że ksiądz Bortkiewicz nie wypowiada się jako obywatel ale jako urzędnik kościelny. Jako ten urzędnik ma prawo zajmować się pedofilią wśród duchownych, przywiązaniem kościoła do mamony. Jednak nie powinien meblować mi życia. Jeżeli każde z wyznań, które możemy spotkać w Polsce zaczęłoby sobie poczynać tak jak KK, to zanim wybuchłyby wojny o których pisałem powyżej, najpierw by zabrakło szpitali dla wariatów. Bo przecież próbując pogodzić wszystkie nakazy wszystkich bogów ludzie by zwariowali.

     Dlatego postuluję by przestrzeń społeczna była wolna od wszelakich religii. Jednak w demokratycznym kraju, każdy ma prawo wyznawać każdą religię, byle by ta religia nie nawoływała do nienawiści i nie żądała ofiar z ludzi i zwierząt. Państwo nie powinno podejmować prób ingerowania w to w co wierzą członkowie kościoła. To powinna być ich prywatna sprawa regulowana przez swe własne sumienie.


      
       

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---

Przeczytałeś? Zgadzasz się poglądem autora? Uważasz, że warto by i inni przeczytali?
Kliknij w poniższy przycisk.