ӿӿӿӿӿ ӿӿӿ

 GDAŃSK-OPOLE  -  Rok X  -  Nr 55 (1316)

---

*POLSKI UROK*

     Do napisania tej notki sprowokował mnie tekst, który na FB zamieścił Wojtek Fusek. Nie mam żadnych oporów, by wykorzystać jego tekst do podania tych samych prawd moim językiem. Zachęcam wszystkich czytelników do powielania jeżeli nie mojej notki, to właśnie owego wpisu. Na ten temat trzeba mówić, mówić i jeszcze raz mówić. To powinna być nasza busola wskazująca jak mamy się zachować podczas najbliższych wyborów.

     Tytułowy "UROK" to nie uroda czy zauroczenie. To raczej ten urok od psa, przekleństwo, zła karma. Według mnie, bierze się on między innymi z tego, że gdzie dwóch Polaków, tam trzy partie. Dokładają się do tego inne równie „piękne” cechy narodowe.

     Już hrabia Aleksander Wielopolski w XIX wieku mówił, że „Dla Polaków można zrobić wszystko, z Polakami nic”. Jedynie tragiczne wydarzenia jak rozbiory, wojny czy okupacje potrafią nas zmobilizować do szlachetnych, acz tragicznych zrywów. Te tragiczne momenty w naszej historii utrwaliły w narodzie przekonanie o swej wyższości nad innymi nacjami, o misji dziejowej i o negatywnym, czasem wręcz wrogim nastawieniu wszystkich innych narodów. W tej sytuacji ciągłego zagrożenia „patriotyzm” związany ściśle z klerykalizmem wytworzył tyleż piękne, co całkowicie bezużyteczne hasła takie jak – „Bóg, Honor, Ojczyzna”, całkowicie eliminując realizm i umiejętność dostosowania się do zmieniającego się świata.

     I dlatego nasz dyktatorek in spe postawił na te bezrefleksyjne umysły, którym wystarczają podniosłe hasła pod osłoną których jedni składają swój los w ręce opatrzności pod postacią Kaczora, a inni dają upust swemu zwyrodniałemu ego i przy pomocy bejsbola chcą zaprowadzić nowy polski ład.

     I chociaż ten elektorat stanowi tylko 25-30% wyborców, jest jednak zwarty i całkowicie podporządkowany wodzowi. W konfrontacji z liczniejszą, ale podzieloną opozycją daje to dyktatorkowi in spe przewagę w sejmie. Nie jest to co prawda większość bezwzględna, ale jeżeli do tego dołożymy Trybunał Kulinarny i śmiesznego (p)Rezydenta – wystarczy by zrujnować naszą pozycję w Europie i nas samych cofnąć do ery wspólnot plemiennych. A wszystko to tłumacząc „wartościami”, tradycją i najważniejsze – patriotyzmem.

     Widać tą chorobę mamy zapisaną w genach, skoro ponad 120 lat temu poeta tak ją opisał:

     Tak na marginesie – skąd Tetmajer mógł coś wiedzieć o „trójmorzu”?

     No dobrze, ale co z tym można zrobić? Czy w ogóle można coś zrobić?!

     Jeżeli pogodzimy się z tym stanem, będziemy bierni, zrezygnowani – to już nic nam nie pomoże. Nasze wnuki będą żyć w republice bananowej rządzonej przez koncesjonowane mafie.

     Ale jest jeszcze szansa. Arytmetycznie jest nas więcej, lecz jak mówił inny poeta – „w tym największy jest ambaras, aby dwoje chciało naraz”. Przyjrzyjmy się sytuacji na scenie politycznej – na prawo mamy „zjednoczoną inaczej”, ale jednak zjednczoną prawicę oraz zyskujących coraz więcej poparcia nacjonalistów. Reszta, czyli centrum i lewa strona to jedna, wielka nawet, ale niewiadoma.

     Największym ugrupowaniem po tej stronie jest centrowa PO. W tym samym miejscu usiłuje uwić swe gniazdo Hołownia. I to jest pierwszy problem – bratobójcza wojenka. Bardziej na lewo – no to już jest dramat. Nie podejmuje się analizy wszystkich ugrupowań, które łączą się, dzielą, łączą …… Jeszcze gdzieś na prawo od PO i Hołowni pojawia się i znika cień dawnego PSL-u.

     Gdyby wszyscy opozycjoniści (no, bądźmy realistami – prawie wszyscy) utworzyli wspólny blok, mogłoby to doprowadzić do pokojowego odsunięcia od władzy kaczego dyktatorka in spe.

     Czy to jest realne oczekiwanie? Oczywiście! Przecież wszyscy są patriotami i gotowi są oddać życie za Polskę. No tak, ale czy są gotowi oddać za Polskę swój fotel sejmowy, że o diecie nie wspomnę?

     W tej sytuacji ja nie widzę szans na żadne miękkie rozwiązania. Tu trzeba męskiej decyzji. Trzeba przyjąć za aksjomat, że tylko jeden lider może poprowadzić opozycję do zwycięskiego boju z siłami zła i ciemności. A jedynym kandydatem na takiego wodza jest Donald Tusk.

     Nie dajmy się omamić idiotycznymi zarzutami, że Tusk nie ma programu. A jaki ma mieć program? Może 1500+ albo państwowa emerytura w wysokości 5000 zł już w wieku 50 lat? A tylko podobne idiotyzmy mogą zneutralizować pisowską biomasę. W obecnej sytuacji politycznej programem koniecznym i jednocześnie dostatecznym jest sprowadzenie pisowszczyzny do skansenu, do roli ciekawostki przyrodniczej. Dopiero wtedy możliwe będzie spieranie się na programy i odbudowa Polski zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz.

     Tak, wiem, że dla wielu czytelników postać Tuska i obraz PO ma wiele rys i niedoskonałości. Ale czy na tym świecie istnieje coś doskonałego? Tak więc na tą jedną chwilę, chwilę przy urnie, schowajmy nasze obiekcje, wątpliwości głęboko w zanadrze. Połóżmy swoje ambicje, sympatie i antypatie na ołtarzu konieczności. Przecież każdy rozsądny człowiek nie pcha się na przejście dla pieszych, gdy widzi pędzącego tira. Każdy wie, że jego prawo pierwszeństwa przegra z zasadą zachowania pędu.

     Każdy, kto tego nie rozumie i nie jest w stanie zaakceptować jest pożytecznym idiotą, działającym na korzyść pisu. Może i mocno powiedziane, ale prawda czasami boli – musi boleć by dotarła do wielu świadomości.

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---

Przeczytałeś? Zgadzasz się poglądem autora? Uważasz, że warto by i inni przeczytali?
Kliknij w poniższy przycisk.