SPRAWA JANKOWSKIEGO

GDAŃSK-OPOLE  -  Rok VIII  -  Nr 18 (1098)

- Świat według Leszka

---

SPRAWA JANKOWSKIEGO

       W powyższej sprawie trudno mi nawet powiedzieć, że mam mieszane uczucia. Niestety, uczucia mam jednoznaczne. Dlaczego niestety - może wyjaśni się poniżej.

       Prałata Jankowskiego znałem (nie osobiście) jeszcze przed sierpniem '80. Jako "świeży" Gdańszczanin (niespełna 10-cioletni), czyli "nachodźca" z wielkim zapałem i wielkimi emocjami chłonąłem wszelaką wiedzę o Gdańsku. jednym z elementów tej wiedzy była historia odbudowy kościoła p/w św. Brygidy. W tym kontekście trzeba oddać sprawiedliwość prałatowi - położył na tym polu wielkie zasługi. To pierwszy plus dodatni dla prałata. Wielu proboszczów szczyci sie tym, że w czasach komuny "wywalczyli" budowę kościoła. Jednak to nie ta liga. Co innego budować od początku różne potworki architektoniczne a co innego odbudowywać zabytkową świątynię.

       Potem w życiu prałata nastąpił okres "solidarnościowy". Dla obserwatorów z zewnątrz plebanii to okres heroiczny. Prałat nie bacząc na zagrożenia ze strony "komunistów" odwiedza strajkujących stoczniowców, spowiada ich oraz odprawia mszę św. To faktycznie podnosi na duchu strajkujących. I to jest drugi plus dodatni.

       Po podpisaniu porozumień sierpniowych zaczęły jednak pojawiać się zjawiska nieco niepokojące. Trudno było je przeoczyć, gdyż wiązały się z wielkim zamiłowaniem prałata do przepychu, do błyskotek, którymi obwieszał się jak choinka. Za to już należał się Jankowskiemu "plus ujemny".

       Było to dosyć niesmaczne również dla jego przełożonych. Zwracali mu tyleż delikatnie co nieskutecznie uwagę. Prałat był nieugięty. Chyba wiedział, że biskupi mogą go pocałować - "lud stoczniowy" nie da mu zrobić krzywdy. A wtedy, "lud stoczniowy" znaczyło z tysiąc razy więcej niż dzisiaj "Guzikiewicz".

       Nie wiem, czy z każdą sukienka kapłańską związana jest potrzeba do robienia biznesu. Ale i Rydzyk i Jankowski są dowodami na tą tezę.

       Ja w tym momencie daję prałatowi drugi "plus ujemny".

       Wychodzi więc na to, że dotychczasowy bilans dla Jankowskiego wychodzi na zero.

       Mniej więcej w tym czasie wiewiórki zaczęły szeptać coś o wielkiej miłości prałata dla biednych chłopców, obdarowywanych znacznymi sumami pieniędzy. Później zaczęły szeptać też coś o powiązaniach Jankowskiego z ubecją. Faktem jest, że w interesującym okresie roku '80 na plebani św. Brygidy pokój wynajmował sympatyczny jegomość. Po latach okazało się, że jegomość ten to pracownik służb bardzo specjalnych.

       W internecie przeczytałem próbę obrony "dobrego" imienia prałata opartą właśnie na działaniach ubecji. Otóż cichy wielbiciel udowadniał, że pedofilskie ekscesy Janowskiego nie mogły by mieć miejsca, gdyż ubecja cięta na kościół dawno by posadziła Jankowskiego do pierdla.

       A mnie po głowie chodzi zupełnie inny scenariusz - jeżeli to prawda z tą pedofilią, to zamieszkujący plebanię ubek miał haka na Jankowskiego i sam go namawiał, by biegał do stoczni wypełniać posługę kapłańską - między innymi polegającą na spowiadaniu.

       Jeżeli .......

       Mam jeszcze jedno skojarzenie. Proszę zauważyć, że w zażartej obronie prałata Jankowskiego i jego pomnika stają ci sami ludzie, którzy walczą o pomniki dla Lecha Kaczyńskiego. Czy wyciągam z tego jakiś wniosek? Tak - to są ludzie kierujący się głównie emocjami, ludzie którym myślenie logiczne jest całkowicie obce, dla których wyciąganie racjonalnych wniosków jest bardzo bolesne.

       Na szczęście dla zdrowego rozsądku radni gdańscy przywrócili jakąś tam równowagę w przyrodzie.

       Co do stawiania pomników, nazywania ulic pewnymi nazwiskami mam stosunek raczej seksualny. Sam mieszkam przy ulicy, która kilka lat temu zmieniła nazwę. Zmieniła za przyczyną "wiernych". Faktycznie, człowiek którego imię ma ta ulica zbudował za komuny imponujący kościół. Pytanie tylko czy dokonał tego sam? Czy nie znalazłbym ludzi, których wkład w budowę tego kościoła był większy? A oni do dzisiaj pozostają bezimienni. W końcu proboszcz zmarł tragicznie w okolicznościach do dzisiaj nie do końca jasnych. To pobudziło wyobraźnię "wiernych" i bez mojej zgody a nawet wiedzy "przeprowadzono" mnie na "inną" ulicę. Kilka niedziel później nowy proboszcz przepraszał wiernych, że w tym roku dzieci z parafii nie pojada na kolonie tak jak w latach poprzednich. Okazało się bowiem, że ośrodek kolonijny w przekonaniu wiernych i księży z parafii należał do parafii - już do niej nie należy. Prawnym właścicielem tego ośrodka - jak fama niesie - był brat zmarłego proboszcza.

       A ja nadal mieszkam przy ulicy jego imienia i muszę powiedzieć, że mi to zwisa. tak samo jak nazwa pewnego skweru.

       Jest taki dowcip - przechodzień czyta tabliczkę "ul. Rolnicza".
- Kto to u licha był ten Rolnicz?

   
   

   

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---