NIEPOTRZEBNA ŚMIERĆ?(2)

GDAŃSK-OPOLE  -  Rok VII  -  Nr 7 (1087)

 - Świat według Leszka

---

TESTAMENT PREZYDENTA PAWŁA ADAMOWICZA
Rozdz. II

       W pierwszym rozdziale zamieściłem coś, co w rozumieniu starego, głupiego naiwniaka miało uchodzić za "rozpoznanie choroby". Każdy z czytelników może dorzucić jeszcze parę zaobserwowanych przez siebie symptomów.

       Rozpoznanie choroby ma ułatwić a czasami wręcz umożliwić jej leczenie. Jednak aby leczenie było skuteczne i przyniosło trwałe efekty trzeba dobrze poznać przyczyny choroby, znaleźć i nazwać czynniki "chorobogenne". Tym chcę się zająć w rozdziale drugim.

       Jest to zadanie trudne, gdyż "pacjent" jest bardzo złożoną osobowością. Każda jego część ma swoją i na dodatek inną historię. Nawet na tym blogu - chociaż autorzy nie prowadzą ze sobą wojny, jednak nie zawsze grają w tej samej tonacji - mamy bowiem inne, własne, indywidualne doświadczenia.

       Przyczyną choroby trapiącej nasze społeczeństwo jest głęboki rów uniemożliwiający normalną komunikację. Czasami uda się zbudować jakiś most - niestety fundamenty i materiał użyty do jego budowy okazują się bardzo nietrwałe. Nawet jak wydaje się, że w końcu budujemy naprawdę solidny most okazuje się, że w tym samym czasie ktoś wkłada wiele wysiłku by ten rów poszerzyć.

       Widać więc wyraźnie, że budowanie mostów jest czynnością tyleż daremną ci i bezsensowną. Lepiej energię traconą na budowanie kładek, skierować na zasypanie rowu. Czy to możliwe?

       I tak, i nie. Możliwe, gdyż nic łatwiejszego jak znaleźć i usunąć przyczynę powstania tego rowu. Chyba niemożliwe, gdyż tyle ile stron w sporze, tyle będzie wskazywanych przyczyn. I jedni będą z zapałem misyjnym rugować jedną przyczynę, drudzy zaś cała energię poświęcą na rugowanie zupełnie innych przyczyn. Ani się obejrzymy, jak dotychczasowy rów zostanie zasypany, lecz materiał zużyty do tego zbożnego celu stworzy kilka nowych rowów.Prawdziwa syzyfowa praca.

       Zanim więc ochoczo zaczniemy machać łopatami, porozmawiajmy. Postarajmy się wspólnie ustalić jakie czynniki prowadzą do tak głębokich podziałów. Spróbuję po swojemu rozwiązać ten węzeł.

       1. Czy przyczyną podziału może być różnorodność poglądów politycznych? Na pewno nie. Ta różnorodność obecna jest we wszystkich demokratycznych państwach i wcale nie wywołuje takich napięć.

       2. Czy przyczyną może być różnorodność światopoglądowa? Tu już nie mam takiej pewności. Nie bez powodu w Konstytucji zapisano, że Polska jest krajem światopoglądowo neutralnym. Polska przedrozbiorowa była państwem wielokulturowym i wyznaniowym. I dziś możemy tylko pozazdrościć tej potęgi i tego uznania jakim cieszyła się w Europie.

       A więc cóż jest tą przyczyną? Wydaje mi się, że to nasza przekora i duma. Ja toleruję, często rozumiem a czasami nawet poważam kogoś, kto ma diametralnie inne zdanie niż ja. Ale tylko do tego momentu, w którym nie nastąpi próba narzucenia tego zdania drugiej stronie. To chyba jedna z przyczyn.

       Są pewne pojęcia uniwersalne. Wiadomo na przykład, że lubimy "ładne" obrazy, lubimy "przyjemne" zapachy czy lubimy "smaczne" jedzenie. Czy to oznacza jednak, że wszyscy w domu mamy te same kopie jednego obrazu, że wszyscy preferujemy jeden tylko rodzaj wody kolońskiej lub w restauracji zamawiamy tylko jeden rodzaj posiłku. Toż to koszmar jakiś, nie mówiąc o bankructwie firm korzystających z różnorodności gustów.

       Niestety, w polityce nastał chyba czas budowania właśnie takiego zunifikowanego społeczeństwa. "Polak" - wiadomo, bezwarunkowo katolik. "Patriota" - koniecznie na wzór kiboli pod Jasną Górą.

       W takich warunkach niemożliwy jest jakikolwiek dialog. Przykre jest to, że te czynniki obciążają głównie (a może przede wszystkim?) obecnie rządzących. Co prawda dzisiejsza opozycja też popełnia błędy. Jednak jedynym błędem o wadze wskazanych tu była wypowiedź Donalda Tuska o "moherowych beretach". To faktycznie jakoś dzieliło i stygmatyzowało Polaków. Jednak juz wiele lat temu Donald Tusk przepraszał za to niefortunne sformułowanie. Pozostałe zarzuty z uporem godnym lepszej sprawy podnoszone przez pis - takie jak "dorzynanie watahy", "strząsanie szarańczy" itp. - może nie zaliczają sie do języka dyplomacji, jednak dotyczą wyłącznie polityków sprawujących władzę. Nie mają nic wspólnego z dzieleniem społeczeństwa. Chyba, że rządzący wzorem Ludwika IV, uważają oni, że naród to wyborcy pisu. Ale takie myślenie jest dodatkowym rowem uniemożliwiającym porozumienie.

       Jest jeszcze jeden obszar niezgody. Obszar ten to stosunek do prawa. Nie żyjemy w czasach Ludwika IV, więc nikt nie może powiedzieć, że prawem jest moja wola. Możemy spierać się w sprawie pewnych artykułów Konstytucji. Możemy próbować je zmienić, poprawić. Ale możemy to robić jedynie w sposób zgodny z prawem zapisanym w tejże konstytucji. Dopóki tego nie zrobimy, to konstytucji należy się taki sam szacunek jak Dekalogowi.

       Wydaje mi się, że przedstawiłem "grzechy pierworodne" doprowadzające do niezgody w społeczeństwie. Niezgody generującej nienawiść i pogardę.

       Cóż więc mamy czynić? Jeszcze nie wiem, spróbuję głośno pomyśleć w rozdziale trzecim.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---