RYCHO - "Ot, co powiesz, wszystko głupio."

GDAŃSK-OPOLE  -  Rok VII  -  Nr 80 (1075)

---

GEORGETTE MOSBACHER, DRUGIE IMIĘ - KONSTERNACJA

     Od początku nie podobała mi się pani ambasador USA - Georgette Mosbacher. Przyznam, że duży wpływ na to miał makijaż tej pani.

     Moja babcia zawsze mawiała w takich sytuacjach, że piękna miska jeść nie daje. Odpuściłem sobie więc jej wygląd i postanowiłem bardziej zwracać uwagę na jej wystąpienie.

     Niestety, niewiele to pomogło - nadal jej nie lubiłem. Powodem był jej wywiad udzielony 1 listopada Piotrowi Kraśko. We wszystkim co mówiła przebijał się jej protekcjonalizm.

    "Patrzcie, JA przedstawicielka wielkiego mocarstwa rozmawiam z jakimś dziennikarzem z kraju leżącego gdzieś na peryferiach Europy".

    Oczywiście lud pisowski łykał wszystko jak kaczor kluski (w oryginale tego powiedzenia występuje "gąsior", w tym wypadku chyba "kaczor" jest bardziej na miejscu).

     "Jak tylko tutaj wylądowałam, od razu poczułam tą energię. To z całą pewnością kraj, który się szybko rozwija. Kraj, który dopiero zajmie swoje miejsce pośród prawdziwych mocarstw Europy. To niesamowite, czego dokonała Polska przez tych 30 lat. Chyba nie ma innego kraju w tym regionie, który dałby radę osiągnąć to, co osiągnęła Polska."

        Pisi lud łykał i chyba jako pomyłkę, wypadek przy pracy potraktował fakt, że pani ambasador mówiła o 30 a nie 3 latach.

     "Niemalże wstydzę się, że wciąż musicie ubiegać się o wizy. Jesteście wspaniałym sojusznikiem, z całą pewnością, najsilniejszym w tym regionie. Macie 10 mln Polaków, którzy mieszkają w Stanach. Więc jesteśmy tak czy inaczej spokrewnieni i powiązani ze sobą. Zgadzam się. Ja jestem gotowa, żeby sprawę wiz dla was załatwić. Wiem, że to niełatwy temat. Wszyscy, także moi szefowie, mówią mi, że nie można tak mówić, ale i tak to powiem. Jestem gotowa do końca przyszłego roku zakończyć sprawę wiz. Rząd Polski jest w to zaangażowany, mamy wyznaczone osoby, które nad tym pracują, da się to zrobić. I tak długo jak po obu stronach będzie taka wola, to zrobimy to. Jest to dla mnie priorytet, chociaż wiem, że może wychodzę przed szereg. Z końcem przyszłego roku pan mnie tu posadzi i powie: pani obiecała, a tego nie dała. Nie lubię przegrywać, lubię konkurencję. Kiedy mówię, że coś zrobię, tzn. że to zrobię. Więc teraz wyszłam przed szereg. Powtórzymy ten wywiad i powiem: tak, znieśliśmy wizy."

     Hurrra! W końcu ktoś nas docenia! Najsilniejszy sojusznik USA w Europie - jak to wspaniale brzmi!! Za rok bez wiz - już widzę te tłumy Polaków na lotniskach. Żebyśmy tylko do tego czasu zdążyli wybudować ten centralny port lotniczy.

     No cóż, są kraje gdzie ceni się rzetelność i są takie gdzie w cenie jest wazeliniarstwo i konfabulacja. Pani ambasador widocznie wyczuła do jakiego kraju ją wysłano. Utwierdziło ją w tym spotkanie z laską marszałkowską zwaną Kuchcińskim.

     Jak się ma takiego "nauczyciela", to nie należy się potem dziwić nieoczekiwanym i niezbyt przychylnym późniejszym reakcjom na swoje wypowiedziom.

     W liście tym pani ambasador pisze między innymi:

     - Piszę, aby wyrazić głębokie zaniepokojenie niedawnymi zarzutami wysuwanymi przez członków polskiego rządu przeciwko dziennikarzom i kierownictwu TVN i Discovery.
- To zadziwiające, że publiczne osoby mogły zaatakować dziennikarzy, którzy wypełniali funkcję niezależnych mediów w tętniącej życiem polskiej demokracji.
- Wierzę, że członkowie Pańskiego rządu powstrzymają się od atakowania, nie mówiąc już o ściganiu niezależnych dziennikarzy, którzy wyrażają interes publiczny i wzmacniają nasze społeczeństwa.

     I znowu ten protekcjonalny ton. To wprost nie do zniesienia. Nic więc dziwnego, że nasi "prominentni politycy" już zapowiedzieli bojkotowanie pani ambasador. Jak na razie departament stanu USA nie komentuje tego listu. Rzecznik amerykańskiego Departamentu Stanu Heather Nauert stwierdza wręcz: "Ambasador Mosbacher dobrze sobie radzi, reprezentując Departament Stanu i rząd USA w Polsce. Podziela również nasze idee i wartości, m.in. wolność prasy".

     Co by jednak nie mówić, jest to wspaniała okazja by pokłócić się bodajże z ostatnim naszym sojusznikiem. Trochę jednak zaskoczył mnie eurooseł Richard Obatel-Czarnecki. Powiedział on, że ambasadorowie bywają różni. Są wśród nich dyplomaci z prawdziwego zdarzenia oraz osoby, które zostają ambasadorami "w nagrodę". Do tej drugiej kategorii zaliczył panią Mosbacher.

     Przypomnijcie sobie jednak drodzy czytelnicy czasy PRL. Wtedy też zasłużenie towarzysze w nagrodę zostawali ambasadorami w Mongolii, Albani, Nowej Gwinei itp. W krajach liczących sie na świecie ambasadorami bywali zazwyczaj doświadczeni dyplomaci. Tak więc Obatel Rycho chcąc zdeprecjonować osobę pani ambasador niechcący zdeprecjonował znaczenie naszego kraju dla USA.

     A może nie zdeprecjonował? Może tam, za Wielką Wodą tak właśnie nas postrzegają?
   

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---