OKIEM EMERYTA (106) - ABSURDALIA POLSKIE (2)

---

Odcinek 106 - czyli czy na prawdę władza ogłupia?

     Poprzedni odcinek miał formę "prywatnych żalów", dlatego nie umieściłem belki z promocją na liiil. Jeżeli po przeczytaniu tego odcinka, zajrzycie na poprzedni i uznacie go godnym promocji, to nawet gdyby ten odcinek wydał się niezbyt ciekawym - kliknijcie w niego jako substytut pierwszego.

     Powraca sprawa pomników ofiar katastrofy lotniczej. Nie wiem, czy musi być teraz podnoszona? A może lepiej było by poczekać do wyborów samorządowych? Przecież jest szansa na ich wygranie przez pis!! Dlaczego więc teraz?

     Możliwości są dwie:
- pierwsza to próba "przykrycia" spodziewanego w czwartek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Po prostu wrzuca się mediom nieco odgrzany kotlet. Nie ma się co dziwić, że głodni żurnaliści porzucą dla niego serwowany już od miesięcy "pasztet trybunalski".
- druga, to podejrzenie, może niejasne przeczucie, że tych wyborów samorządowych wygrać się nie da. Po ich przegraniu o wiele trudniej będzie forsować deliryczną decyzję zabudowania Warszawy pomnikami Lecha. Oczywiście - TEGO Lecha.

     Zostawmy jednak dywagacje na temat - "dlaczego" na boku. Mnie interesuje coś innego.

     Od wieków - ba, nawet jeszcze przed "chrztem Polski" - każda społeczność miała jakąś dziwną skłonność budowania czegoś, co miało coś upamiętniać, przypominać. Popatrzmy na starożytny Egipt. Do takiej megalomani już później ludzie nie sięgali. A więc może jeszcze wszystko przed nami?

     We wnętrzu przywołanych piramid znajdowano - w miarę ich badania - różne malunki, rzeźby oraz napisy. Wszystkie one miały zachować w pamięci potomnych wielkość władcy i jego przewagi wojenne oraz inne osiągnięcia.

     W starożytnym Rzymie zwycięskim cesarzom stawiano łuki tryumfalne. Dzisiaj większość pomników postawionych zostało ludziom nauki i kultury. Nie brakło też zwycięskich wodzów - jednak wiele z nich kończyło marnie, tak jak ich pierwowzory.

     Zostawmy jednak dywagacje na temat - "dlaczego" na boku. Mnie interesuje coś innego.

     Generalnie zawsze genezą powstawania pomników była duma z tego iż słane postacie, które one przedstawiają pochodzą z tego samego co my plemiona, narodu czy kraju. Oczywiście w historii ludów były też wydarzenia tragiczne. Od śmierci ważnej osoby, poprzez śmierć setek czy tysięcy ludzi aż do utraty niepodległości i państwowości.

     Jednak do tej pory społeczeństwa dbały o swoje zdrowie psychiczne i kondycję ducha narodowego. Wielkie tragedie najczęściej upamiętniano na mogiłach zmarłych czy poległych, na cmentarzach czy w miejscu tragedii.

     Zwróćcie uwagę na fakt, że przy wyjątkowym wysypie pomników JPII nie znalazłem ani jednego poświęconego zamachowi na jego życie. Niezależnie jak umarł, wszystkie pomniki stawia się jego osobie uznawanej za postać wielką. Chociaż w naszych miastach nazwami ulic upamiętniono zastrzelonego prezydenta Narutowicza, to nigdzie nie widziałem pomnika poświęconego nie jemu ale zamachowi. Tak było zawsze, gdyż pomniki miały na celu wzbudzać patriotyzm, dumę narodową i zapewnić miejsce w historii. Miały podkreślać dokonania osób upamiętnianych.

     Tak było do dzisiaj. Ale nadeszła "dobra zmiana" i już nic nie rozumiem. Tragedii, która niewątpliwie miała miejsce na lotnisku pod Smoleńskiem oddano należny szacunek stawiając na Powązkach odpowiedni pomnik. Pomnik mający utrwalić pamięć o ludziach, którzy przypadkowo, bez własnej woli zginęli w katastrofie lotniczej. Natomiast pomniki osób nawet zacnych, które jednak nie miały żadnych spektakularnych dokonań (rzetelne wykonywanie swych obowiązków to nie są "dokonania") będą sugerowały, że ich największym osiągnięciem była śmierć w wypadku. A to już uwłacza ich pamięci.

     Jeżeli teraz w Warszawie w miejscach jak najbardziej publicznych staną pomniki ofiar tej katastrofy - to mam pytanie, czego one mają nas uczyć? Przecież każdy przedszkolak wie, że czerwone światło na przejściu dla pieszych oznacza obowiązek zatrzymania się. Wiem, bo mam wnuki w tym wieku.

     I teraz te pomniki będą uczyły tych maluchów, że na pomniki zasługują ludzie, którzy zignorowali czerwone światło. Jak mam wybrnąć z głupiej sytuacji, gdy wnuczka wrzuci do rozmowy ten temat? Będę musiał powiedzieć, że takie postępowanie to głupota. A jak zapyta dlaczego więc postawiono te pomniki? Nie mam wyjścia. Moja odpowiedź będzie brzmiała - "wnusiu, to są pomniki głupoty smoleńskiej".

     Oczywiście jest jeszcze inne wyjaśnienie tego absurdu. Pewien bliźniak był tak mocno związany emocjonalnie ze swoim bratem, że po jego śmierci ( nie bez wpływu pierwszego bliźniaka na przyczyny wypadku) wpadł w obsesję. Na nasze nieszczęście bliźniacy owi nie byli anonimowymi ludźmi. Mieli - a jeden nadal ma - wielki wpływ na los naszego kraju.

     Czy kraj którym "włada" obsesjonat - i to przy sporym poparciu "ciemnego luda" - nie należy do kategorii "absurdaliów europejskich"?

     Niestety, nie ma z czego się śmiać.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---