JOW-y - czym to się je?

  

---

Nie straszmy dzieci JOW-ami!

     Notka Piotra pt. "JOW twoju mać !!" okazała się kijem wetkniętym w mrowisko. I bardzo dobrze. Bo jeżeli nawet nie wszystko wyjaśnia, to przynajmniej ujawnia nasze fobie. Dla wyjaśnienia - piszę to jako zwolennik JOW-ów, więc proszę tego tekstu nie traktować jako obiektywnej wiedzy.

     Oczywiście, w tym moim subiektywizmie zakładam, że mogę nie mieć racji, że mogę się mylić. Nie wątpię więc, że komentatorzy nie omieszkają mi tego wytknąć.

     Przeczytałem kilka razy notkę Piotra, przeczytałem wszystkie komentarze. Od razu rzuciła mi się w oczy pewna niekonsekwencja przeciwników JOW-ów.

     Obecny system wyborczy przyznaje miejsca w sejmie partiom politycznym proporcjonalnie do ilości głosów uzyskanych przez nie w skali całego kraju. To jest jeszcze do przyjęcia. Jednak o tym kto personalnie będzie pełnił funkcje "przedstawiciela narodu" decydują władze partii. Gdyby miejsce na liście było uzależnione od kompetencji, wiedzy i doświadczenia - to też byłoby to do przyjęcia. Jednak tak nie jest. Tu liczy się głównie spolegliwość wobec władz partii. Stąd niezadowolenie wyborców Kukiza (i nie tylko). Stąd też i tak duże poparcie dla idei referendum.

     W systemie JOW-ów kandydat musi uzyskać poparcie wyborców. Partia wystawiająca w okręgu jednomandatowym wiernego lecz miernego, musi liczyć się z przegraną.

     I tu następuje zauważona przeze mnie sprzeczność. Piotr krytykuje nadużywanie referendów, słusznie zauważając, że większość obywateli z tytułu, że jest większością nie uzyskuje automatycznie mądrości. I jest w tym konsekwentny, krytykując JOW-y. Bowiem i tu decyduje większość - tyle, że lokalna - która wcale nie musi być mądra. Jednak zwolennicy referendum uważają, że ta większość będzie zawsze podejmowała słuszne decyzje. Dlaczego więc nie miałaby tych słusznych decyzji podejmować w wyborze swego przedstawiciela w okręgu jednomandatowym?

     Jednak i Piotr - w mojej ocenie - też się myli. Przykład inż. konstruktora stającego na przeciwko znanego futbolisty jest czytelny. Wygrywa futbolista. Ale czy tylko w przypadku JOW-ów? Czy do tej pory nie zdarzyło się, że do sejmu wchodzili futboliści i inni celebryci tylko dlatego, że byli postaciami znanymi? Winą za taki stan rzeczy obarczać trzeba nie JOW-y, lecz niską świadomość wyborców.

     A jak tą świadomość podnieść? Poprzez pozostawienie wyboru kandydatów partiom politycznym, które liczą tylko na to by ci celebryci podnieśli im procent głosów. Czy może lepiej poprzez przeniesienie decyzji, a co za tym idzie i odpowiedzialności za dobór ludzi bezpośrednio na wyborców? Może i przez jakiś czas efektów nie byłoby widać. Jednak wyborcy szybko by się przekonali, że stracili jeden, obecnie bardzo dla nich ważny atut - nie mieliby na kogo zwalać winy. Musieliby zrozumieć, że to ich indywidualne decyzje a nie decyzje szefów partii miały wpływ na obraz parlamentu.

     Pozostaje jeszcze kilka aspektów. Najczęściej poruszanym jest aspekt kupowania głosów. Ponoć bogaci mogliby kupować sobie głosy. Według mnie, to zarzut całkiem chybiony. Jeżeli w całej Polsce byłoby np. 400 okręgów wyborczych, to co może zrobić taki przysłowiowy Stokłosa? Może sobie co najwyżej załatwić zwycięstwo w jednym okręgu. Jaką więc dla niego siłę będzie miał ten jeden głos w sejmie? Ponadto nie wyobrażam sobie jak to mogłoby wyglądać. Gdyby do mnie przyszedł jego przedstawiciel i zaoferowałby np. 10 tys. zł za mój głos, wziąłbym pieniądze, a głos oddał na tego, na którego ja chcę głosować. Są jeszcze co prawda możliwe festyny, kiełbaski wyborcze czy grochówka z kotła połączona z tańcami. Ale to może oddziaływać tylko na matołów i idiotów. A jeżeli okazałoby się, że takich jest większość - trudno. Jak mówił Churchill - demokracja jest najgorszym z możliwych systemów, ale lepszego jeszcze nie wymyślono.

     Też podam przykład, jednak prawdziwy. Pewien biznesmen (ze średniej półki) zapragnął pozostać radnym. Gdyby chciał kupować sobie głosy u wyborców, prawdopodobnie by zbankrutował. Nie był idiotą, więc wybrał tańszą i pewniejszą drogę. Za pewne kwoty przelane na konto LPR-u, oraz jakieś inne świadczenia w naturze (telewizor dla biura poselskiego) "kupił" sobie "biorące" miejsce na liście wyborczej. Bez problemu został tym radnym. Czy w przypadku JOW-ów też tak łatwo by mu poszło? Wątpię.

     Wracam do Stokłosy. Załatwienie jednego stołka ma sens, gdy się chce urządzić jakiegoś krewnego, czy znajomego. Bowiem apanaże poselskie dużemu biznesmenowi na pewno nie zaimponują. Dla niego korzystniejsze od osobistego zasiadania w parlamencie jest uzyskanie wpływów w partii politycznej. A takie rzeczy załatwia się po cichu z kierownictwem partii a nie na festynach z kiełbaskami.

     Czy więc JOW-y nie mają wad? A znacie jakiś inny system bez wad? Jedynym lekarstwem może być tylko edukacja wyborców. Ale wyborcy niczego się nie nauczą, gdy zdejmie się z nich odpowiedzialność za własne wybory. Ta odpowiedzialność jest dużo większa w systemie większościowym (JOW-y) niż systemie proporcjonalnym.

     I to jest mój kij w mrowisko.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---