Porozumienia, kompromis, .... ?

---

Porozumienie Zielonogórskie - korzyść, czy przekleństwo pacjenta

    Zakończył się "protest" części lekarzy zrzeszonych w Porozumieniu Zielonogórskim. Na pytanie: z jakim skutkiem, odpowiem - nie wiem.

    Nie wiem, gdyż strony utajniły wyniki porozumienia. Nie wiem, gdyż zarówno minister jak i strona druga właściwie to nigdy jasno - punkt po punkcie nie przedstawiły materii sporu. Może ktoś widział listę postulatów "lekarskich" w zestawieniu z ofertą ministerstwa? Może ktoś widział jakiś protokół rozbieżności, powstały w momencie zerwania rozmów?

    Do dzisiaj każdy z nas widzi oczami duszy słynne "13 postulatów" z sierpnia 1980 roku. Przynajmniej ja to widzę. Pamiętam też, niemal dzień po dniu, przebieg rozmów stoczniowców ze stroną rządową. Zaczynały się one od odczytania ustaleń z dnia poprzedniego i informacji o ich realizacji lub braku możliwości realizacji. Po całym dniu obrad sporządzano też protokół z efektów tych obrad. Był on potem "mapą drogową" dalszych spotkań.

    A co wie przeciętny Polak, nawet ten interesujący się polityką o tym "lekarskim" proteście? Wie, że 1 stycznia to termin podpisania nowych kontraktów placówek leczniczych z NFZ. Wie, że placówki zrzeszone (choć nie wszystkie) w tzw. Porozumieniu Zielonogórskim oprotestowały kontrakty zaproponowane przez NFZ. Wie, że jako argumentu używano po jednej jak i po drugiej stronie - "dobra pacjenta". Wykorzystano do tego celu "ustawę onkologiczną". Argumentowano, że nie ma wystarczających pieniędzy, by wprowadzić ją bez uszczerbku dla pozostałych pacjentów.

    Wreszcie zakończono ten żenujący spór. Żenujący nie z powodu argumentów - lecz z powodu hipokryzji. Jedna z protestujących lekarek na zapytanie dziennikarza: "co pani powie spotkanemu pod pani zamkniętym gabinetem choremu człowiekowi?" odpowiedziała - "nie spotkam go, bo będę w tym czasie w Warszawie walczyć o jego prawa"!!!!!!

    Nie wiem co w końcu pacjent zyskał w wyniku tego protestu. Może coś zyskał, gdyż Porozumienie Zielonogórskie natychmiast po zakończeniu protestu na konferencji prasowej ogłosiło swe zwycięstwo w sporze. Jeżeli walczyli o prawa pacjenta i zwyciężyli - pewnie i sytuacja pacjentów się poprawi. Z drugiej strony, minister na swojej konferencji prasowej oświadczył, że pacjenci mogą spać spokojnie, gdyż ministerstwo nie ugięło się przed szantażem pazernych biznesmenów z Porozumienia Zielonogórskiego.

    Zresztą nie ważne kto w tym sporze wygrał. Ja wiem, kto przegrał - jak zwykle pacjent.

    Uważam, że takie akcje jak ta zorganizowana przez PZ tylko szkodzą obywatelom. Odwracają one bowiem uwagę od zasadniczych problemów naszej "służby zdrowia". Powodują, że cała energia, którą dysponuje ministerstwo idzie w gwizdek fragmentarycznych problemów. Nie ma potem dosyć sił i czasu, by zająć się kompleksową reformą.

    Już nie pierwszy raz piszę, iż taką sytuację, w której lekarz podpisuje kontrakt z NFZ-em, uważam za chorą. W takiej sytuacji zawsze będzie dochodziło do targów pomiędzy stronami kontraktu. A gdzie w tym wszystkim jest pacjent? Jest tam płatnik - zainteresowany jak najmniejszymi wydatkami za jak najszersze kontraktowane usługi. Jest tam wykonawca - zainteresowany jak największymi pieniędzmi za jak najmniejszy wysiłek. Tylko nie ma pacjenta.

    Na logikę, to właśnie pacjent powinien być główną stroną tego kontraktu. Aby tak się mogło stać, należy stworzyć system, w którym kontrakt zawierany będzie pomiędzy pacjentem a ubezpieczycielem. Taka instytucja jak NFZ może jedynie ustalać pakiet usług do których pacjent ma prawo w ramach systemu oraz ceny za poszczególne usługi medyczne. Minister powinien z kolei określić, które z nich będą refundowane i w jakim stopniu. Natomiast pacjent po opłaceniu składki ubezpieczeniowej może jeszcze dodatkowo rozszerzyć zakres opieki medycznej.

    W tym systemie - o ile dopuszczam obowiązek ubezpieczenia - nie powinno być monopolisty. Pacjent powinien mieć prawo wyboru ubezpieczyciela. Również nie będzie miało znaczenia, czy leczenie będzie realizowane w państwowej, spółdzielczej czy prywatnej placówce. To pacjent ma pieniądze i on płaci i wymaga. Nawet wtedy, gdy do jego prywatnych pieniędzy dopisana będzie państwowa refundacja. Będzie ona jednak szła za pacjentem - a nie będzie przypisana do lekarza w ramach kontraktu z NFZ-em.

    Tylko kto i kiedy ma taką reformę opracować i wdrożyć? Opozycja - zarówno z lewej jak i z prawej strony - na myśl o prywatnych placówkach medycznych dostają wścieklizny. Różne podmioty medyczne działające obecnie na rynku - też będą przeszkadzać. Z prostej przyczyny. Teraz mogą wziąć pacjentów na zakładników i zawsze uda im się coś od rządu utargować. Po takiej reformie, to pacjenci decydowaliby które z tych podmiotów powinny zniknąć z rynku.

    Politycy, też nie kiwną palcem. Pokażcie mi takiego, który dzisiaj bez strachu postawi wniosek o zmianę Konstytucji w punkcie gwarantującym obywatelom bezpłatną opiekę zdrowotną. Pokażcie mi również człowieka, który w okresie ostatniego roku skorzystał naprawdę bezpłatnie z opieki zdrowotnej na przyzwoitym poziomie? Przecież tych dwóch rzeczy nie da się pogodzić.

    Tak więc nie potrafię znaleźć odpowiedzi - czy zakończenie protestu PZ to: porozumienie, kompromis, zwycięstwo lekarzy, pacjentów czy "służby zdrowia"?

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---