Okiem emeryta (37)

---

Odcinek 37 – czyli czytacie na własną odpowiedzialność.

    Minione dwa tygodnie były (jeszcze są!) fatalne. Nie dziwcie się więc, że i jakość tego felietony ma podobny poziom.

    Zaczęło się jednak jeszcze jeden tydzień wcześniej. Przed delikatesami „Biedronka” zostawiłem samochód z włączonymi światłami. Na szczęście zakupy nie trwały zbyt długo a akumulator prawie nówka (nieco ponad roczny), więc i skutki były żadne. Wsiadłem, przekręciłem kluczyk w stacyjce i jazda do domu.

    Przez parę dni zapomniałem o incydencie. Samochód spokojnie stał sobie w śniegu. Jednak nadszedł czas umówionej wcześniej wizyty u lekarza specjalisty. Wstaję rano, ubieram się ciepło i do samochodu. Niestety po mroźnej nocy akumulator pokazał mi gest Kozakiewicza. A godzina późna! Nie ma rady, taksówka, lekarz, taksówka. Akumulator wyciągnięty z samochodu i na prostownik. Pomogło, widać tego mu było trzeba.

    Zadowolony z siebie zamontowałem go z powrotem, nie szczędząc paru gorzkich, niecenzuralnych słów pod adresem jego i samochodu. Mogłem sobie na to pozwolić, gdyż od kilkunastu lat, bojąc się posądzenia o pedofilię jeżdżę tylko samochodami w wieku dojrzałym – dwucyfrowym. Trochę mi ulżyło. Tym bardziej, że za kilka dni na moim samochodzie znalazłem kartkę – „Kupię Państwa samochód, tel.: …………”.

    No – pomyślałem sobie – są jeszcze amatorzy, więc powinienem się cieszyć! I cieszyłem się jak głupi przez cztery godziny. Wyszedłem z żoną na zakupy (parę codziennych drobiazgów – więc na piechotę) i co widzę? Ponad połowa samochodów w mojej dzielnicy obwieszona takimi samymi kartkami, z tym samym telefonem! I to wszystko samochody również w wieku dwucyfrowym. Na co komu tyle starych samochodów? Odpowiedź błysnęła mi w głowie już po minucie – a jak ktoś prowadzi złomowiec? I ma dużą konkurencję?

    Nie będę się katował, więc nie opiszę jak się poczułem. I wcale nie z powodu samochodu. Głównie za przyczyną mej naiwności i przywiązania do pojazdu.

    Następne dni też przyniosły mieszane odczucia. Przyszło potwierdzenie wcześniej nagranej fuchy. Ale z pewnymi znaczącymi ale…. Zmniejszono zakres prac w związku z tym i „zakres” wynagrodzenia. Jednak mój nakład pracy zmniejszył się tylko nieznacznie. Ponieważ ze zleceniodawcą żyję w pewnej swoistej symbiozie – zaciskam zęby i siadam do pracy. Stąd i mniejsza moja aktywność na blogu. Niestety przyjemności zawsze przegrywają z realiami tzw. życia codziennego. Kasa, misiu, kasa!!!

    Dwa dni temu dokopał mi ostatecznie mój 5-cio letni wnuk. Zaczął interesować się historią rodzinną. Na razie jest w czasach, gdy jego tatuś był w jego wieku. Dla niego to i tak prehistoria. Dowiedział się w jakim pokoju jego tatuś wraz młodszą siostrą mieszkali. Zdziwił się, że nie mieszkał z nimi wujek. Najmłodsze nasze dziecię. Żona wyjaśniła mu, że wujka jeszcze nie było na świecie, że urodził się dużo później. Wnuk jednak jest dokładny i chciał znać różnicę wieku. Więc zdradzamy mu, że od jego tatusia wujek jest młodszy o trzynaście lat, a od cioci o lat dziewięć. Najpierw się dziwi – „tak dużo?”. Potem dodaje – „dziadek, babcia – to było nieprzyzwoite!”.





Naukowcy badający Biblię odkryli, że Wąż który skusił Ewę był jednym końcem przytwierdzony do Adama.

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---