Nie warto być świnią

---

Malince dedykuję !.
W każdym z nas tkwi dobro i zło. Wyniesione z domu wychowanie, tradycje, obyczaje czynią z nas ludzi w swojej większości dobrymi ale do końca nie jesteśmy ani jedni ani drudzy. Mam swoje za uszami i na wspomnienie paru rzeczy jest mi po prostu wstyd. Blog jednak nie jest publicznym konfesjonałem a więc jak powiedział klasyk /ten co ma pieska Sabę/ - trochę lansu nie zaszkodzi !.

Przed wielu laty, na długo przed wydaniem książki przez Władysława Bartoszewskiego pt. Warto być przyzwoitym, dla własnych celów ukułem sobie powiedzenie; Nie warto być świnią i dziś chciałem to potwierdzić na paru przykładach na przestrzeni kilkudziesięciu lat poprzedzając znanym powiedzonkiem – Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie.

W roku 1990 z ramienia NSZZ „Solidarnośc” podjąłem sie prowadzenia sklepu który wzmacniał finansowo związek. Pewnego dnia przyszedł klient, cos tam kupił a ponieważ wyszła okrągła sumka rzucił niedbale banknot i sobie poszedł. Po kilkunastu sekundach okazało się iż w środku był drugi banknot. Poleciałem za nim na ulicę, dogoniłem i oddałem banknot.............................

Do obsługi sklepu służył nam „Trabant – combi” który nadspodziewanie dobrze wywiązywał się z tej roli. Niestety, padł silnik. W Opolu były 2 wyspecjalizowane warsztaty naprawy tych dwusuwowych i smrodliwych silników. Do jednego z nich pojechałem. Zleźli się mechanicy i uczniowie, podumali i zawyrokowali, 3 dni roboty, bo to prawie remont silnika. Tłumaczę że mam sklep............przyszedł jakiś wysoki facet i do mnie – ja Pana znam !. Struchlałem. Pamięta pan jak leciałeś-pan za mną ze sklepu aby oddać banknot ??. Coś tam niby pamiętałem. Przyjdź pan jutro rano będzie gotowe.

W roku 1997 Opole nawiedziła powódź powodując olbrzymie straty. Pracując miałem wtedy dodatkową fuchę pod nazwą przewodniczący komisji środków nietrwałych czyli całego sprzętu biurowego od krzeseł, szaf, biurek, jakiś dywanów, makatek,czajników,stojaków czyli wszystkiego co na stanie miał Dział Administracji. Po wybrakowaniu około połowy zakupili pracownicy do domu, piwnicy, na działki a reszta miała pójść na wysypisko śmieci. Przypomniało mi się że w mojej dzielnicy działa mechanik samochodowy, skromny, w dwóch połączonych garażach. Widziałem jak wyrzuca wszystko po powodzi. Niewiele się namyślając załadowałem nadające sie do użytku sprzęty na żuka i pojechałem do niego. Po raz pierwszy widziałem oczki jak stare 5 zł. Przyjął wszystko i nie bardzo dowierzał, że tak za darmo, za nic...................

Jak każdego roku w grudniu oddaję do niego samochód do wymiany olejów i przeglądu przedrejestracyjnego. Nie zdarzyło mi się aby samochód nie przeszedł przeglądu technicznego. Tym razem po jednym dniu w warsztacie zgłosiłem sie po odbiór – przy samochodzie uczniowie odkurzali wnętrze. Cena usługi jakby wyższa ale nie jestem zorientowany w cenach np. olejów i materiałów więc sie nie czepiałem. Na odchodnym usłyszałem – Byłem na przeglądzie i zarejestrowałem pojazd na następny rok /oczywiście zarejestrowanie i przegląd są płatne/.

W swoim zakładzie pracy przepracowałem ćwierć wieku. Jako bezczelny i wyszczekany pełniłem różne funkcje od przewodniczącego. Rady Pracowniczej przez Prezia Koła Wędkarskiego do dwukrotnego przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „S”. Rządząc w jakimś gremium i być pod przymusem współpracy z Dyrekcją i w okresie zapełnionych sklepów musztarda i octem, biorąc udział w tzw. indeksacji przy inflacji co najmniej trzycyfrowej trudno spodziewać się pochwał i zrozumienia gdyż każdy z nas wtedy łatwo wybuchał czego i ja doświadczyłem na własnej skórze.

Dziś staram się odwiedzać „stare śmieci” 2 razy do roku. Dzwonię z portierni do mojej wieloletniej współpracownicy Brygidy czy w ogóle jest w pracy. Słyszę – Fajnie że jesteś - chodź, stawiam wodę na kawę. Maszeruję... cześć Piotr, co słychać, jak żona, jak Twoje zdrówko ????. Pukanie w okno, otwieranie – chodź natychmiast, mam ci cos ważnego do powiedzenia. Okazuje się propozycja kawy, przylatuje szef marketingu – miło mi pana poznać osobiście. Dzień dobry Panie Piotrze wtrynia się Gł. Księgowy zwany Ptysiem / zona też pracowała w tej firmie/, co u żony, proszę ją pozdrowić. Do bufetu nie zaglądam bo bym wcale do swojego działu nie dotarł a i tak – Gdzie Ty łazisz, kawa wystygła, czekaj, zrobię świeżą...... Przychodzi mój dawny kierownik i inni z działu...... przyniosłem ciasteczka. Z pendrive,a pokazuję jak rośnie nam wnusia.........................................

Uważam, że nie warto być świnią a warto być przyzwoitym. Mam nadzieję że świat jest tak urządzony że cham, bandyta, złodziej nie zazna spokoju do końca swoich dni a ja dziś zbieram bonusy za swoje życie /może i własne świnstewka już odpokutowałem/ i potwierdzam że niewiele jest miejsc w których nie byłbym mile widziany czego z głębi serca wszystkim życzę.

---