PAŃSTWO PRAWA

 GDAŃSK-OPOLE  -  Rok IX  -  Nr 78 (1251)

---

HISTORIA LUBI SIĘ POWTARZAĆ

     Chciałem napisać coś o państwie prawa – czyli o państwie, w którym obywatele przestrzegają prawo, rządzący stanowią mądre prawo, którego potem też solennie przestrzegają.

     Już siadałem do klawiatury gdy wydarzył się casus Giertych. W tym momencie jasnym się stało, że gdybym trzymał się tematu z pierwszego akapitu, wykazałbym wielką naiwność. Tu już nie wystarczą rozprawki naiwnego idealisty o znaczeniu prawa o etosie praworządności. Te rozważania można dzisiaj wsadzić tam, gdzie można pana majstra pocałować.

     Przeraziły mnie dziwne zbiegi okoliczności. Najpierw personalia:

     Zbigniew Ziobro – rok 2007 minister sprawiedliwości, rok 2020 minister sprawiedliwości + prokurator generalny.
     Bogdan Święczkowski – rok 2007 szef ABW, rok 2020 I zastępca prokuratora generalnego + prokurator krajowy.
     Mariusz Kamiński – rok 2007szef CBA, rok 2020 minister spr. wewn. i administracji + minister koordynator służb specjalnych.

     Dlaczego przypominam akurat te dwa lata? Otóż w latach tych główni „bohaterowie” pełnili takie same lub podobne funkcje a aparacie represji i w tatach tych wydarzyły się dwie dziwne sytuacje.

     2007 – podczas przeszukania mieszkania Barbary Blidy, podejrzana udała się w towarzystwie agentki do łazienki, gdzie śmiertelnie się postrzeliła.

     2020 – podczas przeszukania mieszkania Romana Giertycha, podejrzany udał się w towarzystwie agenta do łazienki, gdzie stracił przytomność. Po jej odzyskaniu podejrzany powiedział, że utrata przytomności nastąpiła po tym, jak agent „coś mu zrobił”.

     Zaiste dziwne zbieżności – ci sami ludzie, te same okoliczności i prawie taki sam finał. Jakby powiedział mistrz Macierewicz – „przypadek…..?”.

     W przypadku Giertycha nie mają żadnego znaczenia podejrzenia prokuratury o jego domniemanym udziale w zorganizowanej grupie. Potencjalni „wspólnicy” zostali przez sąd uwolnieni od zmiękczania w areszcie. Nawet gdyby popełnili jakąś zbrodnię, to tej najgorszej, polegającej na „nielubieniu” Jarosława K.

     Giertych owszem, jako adwokat nie mógł być „nie zamieszany” w jakąś aferę. To należy do jego obowiązków zawodowych. Jednak tyle przykrości narobił naszemu wodzowi, że nawet bez skutecznego przedstawienia zarzutów należy pozostawić go w areszcie.

     W normalnym demokratycznym i praworządnym kraju trudno by było nie nazwać tego przypadkiem. Jednak w krajach rządzonych przez większych czy mniejszych dyktatorów ( niechby tylko mieli dyktatorskie marzenia) trudno znaleźć ludzi wierzących w takie przypadki.

     Czy jest ktoś na świecie, który przypadkami nazwie śmierć nieprzychylnych dziennikarzy, polityków mówiących prawdę godzącą w np. Putina?

     Wiem, naszemu dyktatorkowi daleko do mistrza Putina. Ale wzorem Dudy – on cały czas się uczy.

     Na razie chce zdobyć dyplom czeladnika, ale jak nie zrobimy czegoś, niedługo pomacha nam przed nosem papierami mistrza. A wtedy to już będzie za późno.

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---