OKIEM EMERYTA (108) - SOKRATES DLA UBOGICH (1?)

---

Odcinek 108 - czyli, czy umiemy się spierać?

     Do napisania tego felietonu (może i będzie z tego jakiś cykl?) zainspirował mnie Sobiepan, słusznie zauważając, że lepiej się czyta felietoniki niż "choleryki". Ostatnie "polemiki" z Adamem tylko potwierdziły konieczność podjęcia tego tematu.

     Zamiast pisać "choleryki", zadawajmy pytania. Proste, sensowne pytania.

     Panuje przekonanie (i jest to przekonanie powszechne), że w sporze, dyskusji (nie tylko politycznej) powinno chodzić o przekonanie interlokutora. Problem polega na tym, że ów interlokutor uważa dokładnie tak samo. I obaj nie spoczną dopóki tego nie dokonają.

     W jaki sposób ów proces "przekonywania" może się powieść, gdy strony słyszą tylko swoje argumenty - nie mam pojęcia. Niestety od lat nasza klasa polityczna uprawia "dialog " na takiej właśnie zasadzie.

     Nie mam takiej mocy sprawczej by to zmienić ale myślę, że na naszym blogu też jest jakieś poletko do popisu. Poletko małe, ale bardzo ważne dla przyszłości blogosfery.

     Nie wiem czy zauważyliście, że od pewnego czasu pogłębia się polaryzacja blogerów i komentatorów. Na blogi zaglądają już tylko "przekonani" (nie mówię o trollach - to ich praca). Ale co gorsze - blogerzy niechętnie udzielają się na forach zdominowanych przez myślących inaczej. Coś o tym wiem, gdyż kiedyś publikowałem swoje notki na "SALON24".

      Niestety, ta sytuacja nieprędko ulegnie zmianie. Ale wierzę głęboko, że to kiedyś nastąpi. Powinniśmy wtedy być przygotowani do dialogu.

     Pierwsze moje spostrzeżenie jest takie, że aby osiągnąć w dyskusji jakiś konsensus, musimy zrozumieć stanowisko drugiej strony. Druga strona choćby nawet chciała nam je w sposób zrozumiały przedstawić - nie bardzo może. Powodem jest stara prawda, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Oczywiście i vice versa.

     W tej sytuacji nieocenioną pomocą jest zadawanie pytań. Nie mogą to być pytania typu - "dlaczego jesteś brzydki?". Pierwsze pytanie powinno określić temat dyskusji. Jednak powinno być ono wystarczająco szczegółowe, by dyskusji nie sprowadzić na manowce - "o wyższości Świąt Wielkiej nocy nad Świętami Bożego Narodzenia".

     Na przykład ja zadałbym stronom dzisiejszego sporu pytanie - "czy akceptujemy monteskiuszowski trójpodział władzy".

     Następne pytanie brzmiałoby - "czy zdajemy sobie sprawę z tego, że podważenie autorytetu jednej z władz stawia pod znakiem zapytania autorytet reszty".

     To byłyby moje pytania. Czy pozwoliłyby one na otwarcie furtki do rozwiązania problemu? Nie wiem. Na pewno jednak odpowiedzi na nie rzutowałoby na kierunek dalszej dyskusji.

     Może ktoś ma inny pomysł? Może ktoś spróbuje podrzucić dalsze pytania? Jednak powinny to być pytania jak najprostsze by nasz rozmówca nie mógł lawirować i musiał w sposób prosty i jasny odpowiedzieć.

     Filozofowie starożytnej Grecji właśnie w taki sposób prowadzili nauczanie swych uczniów - zadając im pytania. W ten sposób też prowadzili dyskurs uliczny (stąd pomysł na tytuł cyklu).

     Dzisiaj z tej metody korzystają psychoterapeuci. Z jakim powodzeniem? Nie wiem, jeszcze nie korzystałem z ich usług.

     W następnym odcinku (o ile temat kogokolwiek zainteresuje na tyle, by dodać sensowne komentarze) postaram oprzeć się na niektórych komentarzach z naszego bloga. Oczywiście - komentatorzy też mogą być bezlitośni i zadawać pytania posiłkując się wpisami autorów.

    

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---