WIEDZIAŁ, NIE WIEDZIAŁ?

 

GDAŃSK-OPOLE  -  Rok XII  -  Nr 7 (1380)

---

CZY ŚWIĘTOŚĆ ZMYWA WSZELKIE GRZECHY?

     Covid chyba znudził się moją osobą. Wygląda na to, że zostawił mnie w spokoju i poszedł szukać świeżej ofiary. Jednak skutki jego rezydowania w moim organizmie odczuwam jeszcze dosyć wyraźnie. Na czoło wysuwa się ten skutek, że nic mi się nie chce. Ja to na swój użytek nazywam osłabieniem. Może należało by dodać do symptomów pocovidowych również zobojętnienie. Tyle się w Polsce dzieje, tak bardzo się wkurzam oglądając tv, ale usiąść do klawiatury i dać wyraz mej irytacji – może później? Jutro coś napiszę. W końcu jednak zrobiłem sobie dużego drinka i postawiłem go przed klawiaturą. Szkoda mi więc od niej odchodzić, więc siedzę i piszę.

     Jednak nieprawdą jest, że od przybytku głowa nie boli. Mnie akurat boli – bo jaki temat wybrać? Wszystkich „ciekawych” tematów nie poruszę. Nie ma tyle miejsca w mojej notce, jak również żaden z czytających nie ma tyle czasu, by wszystko przeczytać. Musiałem więc wybrać. Padło na „obronę świętości JPII”. Temat może politycznie nie najważniejszy, ale jak mówią kowboje - last but not least.

     W temacie tym moją uwagę zaprzątnęło pytanie – czy sejm może uchwałą zadekretować prawdę, świętość czy moralność. Pomóc w rozwiązaniu tego dylematu może nam powiedzenie marszałka Piłsudskiego - „Racja jest jak dupa, każdy ma swoją.“ Żadna więc uchwała sejmowa niczego konstruktywnego nie wniesie.

     Przeczytałem całość uchwały sejmowej w powyższej sprawie. Zamurowało mnie - w całej ustawie nie ma ani jednego słowa odniesienia do treści reportażu „Bielmo” Marcina Gutowskiego. Odniosłem wrażenie, a nawet pewność, że twórców tej uchwały nie interesowała treść reportażu. Oni potrzebowali wroga, by zewrzeć szeregi – nadwątlone ostatnimi skandalami – w obronie „wartości”.

     Dlatego też mówi się w tej uchwale wyłącznie o zasługach JPII we wspieraniu narodu, dążącego do zrzucenia jarzma komunizmu. W reportażu Gutowskiego ta kwestia nie jest nigdzie negowana. Analogicznie - w ustawie nie ma słowa o tuszowaniu zbrodni pedofilii wśród księży kościoła katolickiego. Prawda, że w filmie pada – i to nie raz – zarzut, że biskup Wojtyła tuszował skandale pedofilskie, przenosząc księży do innych parafii. Pozostaje postawić pytanie - co wobec tego czynił? Bo chyba nikt nie uwierzy, że diecezja krakowska była wolna o tego powszechnego wśród księży grzechu. W innych krajach było głośno o tych zbrodniach, W innych polskich diecezjach też aż buzowało. Tylko w krakowskiej nic? Same anioły?

     Może i tam znaleźć można było zgniłe jabłka, ale biskup Wojtyła zrobił z nimi porządek i wyrzucił na śmietnik? Tylko dlaczego nie pochwalił się tym? Pewnie, dzisiaj już nie żyje, ale chyba kościołowi powinna być znane jego bezkompromisowa walka ze złem?

W zarzutach stawianych reportażowi Gutowskiego czytamy: „Jest to próba skompromitowania Jana Pawła II materiałami, których nie odważyli się wykorzystać nawet komuniści.” Natomiast w całym tekście nie znalazłem ani słowa, które pozwoliłoby zidentyfikować którykolwiek z „materiałów”. Jeżeli nie przytacza się zarzutów, to trudno się odnieść do obrony. Trudno nawet uzasadnić konieczność obrony.

     W uchwale znaleźć można też taki fragment: „Papież Polak był niestrudzonym orędownikiem praw człowieka i obrońcą ubogich we wszystkich zakątkach świata. Okazywał szczególną wrażliwość na prawa ludzi pracy i sprawiedliwość społeczną.”

     A prawa krzywdzonych, gwałconych przez księży dzieci też mieszczą się w tej szczególnej wrażliwości?

     Inny fragment uchwały: „Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo się przemienia w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm”; te słowa Papieża Polaka, wypowiedziane w gmachu Sejmu w roku 1999, stają się współcześnie niestety coraz bardziej aktualne.” (zaznaczenie moje).

     Jeżeli w katalogu „wartości” dobro kościoła jest stawiane ponad dobro dzieci – to moim zdaniem mamy właśnie do czynienia z brakiem wartości. I rację miał JPII – zmierzamy wprost w objęcia totalitaryzmu.

     W końcu ostatni cytat z sejmowej uchwały: „Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu zasług Jana Pawła II dla obrony tożsamości, wolności i wspólnoty narodowej, składa wielkiemu rodakowi wyrazy uznania i wdzięczności.”

     Jeżeli człowiek mądry i poważny zacznie co chwilę prawić mi takie komplementy (Przecież nie pierwszy raz oddaliśmy zasłużony hołd papieżowi), to zacznę podejrzewać, że coś ode mnie chce albo, że zwariował.

    
      
       

P.S. Zapraszamy wszystkich komentatorów, których prowokujemy do zabrania głosu w formie obszerniejszej niż komentarz, do publikowania swoich przemyśleń w zakładce "INNI PISZĄ". Wystarczy za pomocą formularza kontaktowego powiadomić któregokolwiek z nas o takim zamiarze i podać swój adres mailowy. Nawiążemy kontakt i uzgodnimy sposób i warunki publikowania.

---

Przeczytałeś? Zgadzasz się poglądem autora? Uważasz, że warto by i inni przeczytali?
Kliknij w poniższy przycisk.