Być Ślązakiem - Ojciec

---

WIĘZY KRWI.

Mój niemiecki ojciec Franciszek-Alojzy dla Czechów - Frantisek-Alojs, dla Niemców – Franz-Alois, urodził się 7 maja 1907 roku w grodzie założonym przez Golęszyców Opawie, dla Czechów Opava, dla Niemców Troppau a dla ślązaków Tropawa. Ojciec też Alojzy był Niemcem a matka z domu Till-Vrabec /vrabec w j. czeskim to wróbel/. Matka mojego ojca pochodziła prawdopodobnie z Buchelsdorfu koło Grunberg czyli z Buchałowa koło Zielonej Góry.

Prawdopodobnie bo jestem więc po mieczu wyrobem niemiecko-czeskim i prawdopodobnie potomkiem Niemca Sudeckiego tym bardziej, że stolicą Kraju Sudeckiego /niem. Sudetenland, czes. Sudetsko/ była Opawa.

Tenże facet spiknął się z moją przyszłą matką która z ojca była ślązaczką o ciągotach polskich a z matki niemrą pełna gębą.

W marcu 1943 roku pobrali się i po kwartalnym wysiłku rozpoczęło się nowe, poczęte życie w postaci mojej szacownej, jak sie dziś okazuje, osoby. Na moje wyczucie i pamięć nikt z tego mariażu nie był specjalnie zadowolonym a gdy o tym mówiono to zmieniano język na niemiecki co mnie cholernie denerwowało – przy dziecku po niemiecku ??.

30 marca 1944 roku wylazłem na ten świat jako obywatel III Rzeszy i po prawidłowym odwaleniu „Sieg heil !” rozejrzałem się w koło i nie zobaczyłem swojego ojca – Mami, wo ist main Fater ?.

ŻYCIE PISZE SCENARIUSZ.

Życie ojca w Katowicach i po ślubie z moją matką nie układało się chyba źle. Z zawodu był fryzjerem i udało mu się zdobyć lokal na zakład fryzjerski w centrum Katowic przy Blucherplatz /dziś Pl. Karola Miarki/. Pomimo wielu zdjęć tego placu z tamtego okresu nie odnalazłem miejsca zakładu fryzjerskiego mojego ojca.

Załączona pocztówka i widokiem tego placu pokazuje pierzeję południową a nie północną przy którym był zakład fryzjerski. Jednak na tym placu przeżyłem swoje pierwsze wielkie szczęście /kilkadziesiąt lat później/. Na parterze jednego z tym wąskich domów był sklep z wózkami dziecięcymi i w nim moja Mama kupiła mi pierwszą, porządną, na stalowej ramie i z gumowymi, dużymi kołami hulajnogę.

Jesienią 1943 roku „bajka” się skończyła. Facet z wąsikiem upomniał sie o mojego ojca, który w wieku lat 37 został ubrany w mundur feldgrau., do ręki dostał gewerę i pojechał na front wschodni.

Chyba jeszcze przed moim narodzeniem nadeszła wiadomość, że został

ciężko ranny i wylądował w szpitalu wojskowym, który w niedługim czasie został ewakuowany do Wrocławia /Festung Breslau/ a po zbliżaniu się frontu w głąb Niemiec w okolice Stuttgartu.

Ponoć jeszcze w 1945 jakaś wiadomość przeniknęła do Matki, że dalej jest w szpitalu i będzie wymagał długiej rehabilitacji. Ranny został w wyniku wybuchu granatu który naszpikował jego ciało jak śrut zająca.

Żelazna kurtyna opadła !!.

Około roku 1960 mama wystąpiła o rozwód z powodu niemożności ustalenia ani miejsca pobytu ani stwierdzenia, że żyje. Mama rozwód otrzymała i pozostaliśmy z jednym adresem w Niemczech z którego nadchodziły zwroty.

Około 1970 roku pisałem do Czerwonego Krzyża o pomoc w odnalezieniu mojego ojca. Otrzymałem wiadomość iż w dokumentach Czerwonego Krzyża nie został odnotowany.

NOWE OTWARCIE.

Ku przypomnieniu tamtych lat

Po roku 1980 w luźnej rozmowie z moim kolegą, prawnikiem opowiedziałem fragmenty mojego życiorysu dot. mojego ojca. On, jako prawnik znający i prowadzący szereg spraw polsko-niemieckich uświadomił mi, że w Niemczech nikt nie ginie i każdego można odnaleźć tylko trzeba wiedzieć jak. Zasada „Ordunung muss sein” /porządek musi być/ i każdy obywatel RFN jest śledzony w ewidencji meldunkowej do grobowej deski. Machnąłem więc niezbyt długie pisemko do ichniego urzędu meldunkowego /Stadtsmeldamt/ do miejscowości z której listy wracały – adresat nieznany.

Ku mojemu zaskoczeniu po 3 miesiącach otrzymałem urzędową odpowiedź, że mój ojciec wyzionął ducha w 1957 roku. Powodem były odłamki w jego ciele i któryś dotarł do serca kończąc jego żywot. Reszta wiadomości powaliła mnie z nóg jak Tyson Gołotę a brzmiała ona mniej więcej tak: jeżeli chce pan uzyskać więcej informacji to proszę skontaktować się z jego żoną zamieszkałą tam a tam przy takiej i takiej strasse pod nr itp.......... .

Wyobraźnia oszalała a oczy widziały w sklepach musztardę ,ocet i wszystko na kartki i pytania – pisać czy nie, jeżeli tak czy odpisze czy nie, może mam przyrodnie rodzeństwo, może przestraszą sie piszącego nędznego dziada z Polski ?.

Raz się żyje – napisałem i posłałem zdjęcie ojca..............

GRUNT TO RODZINKA.

Upłynęło raptem ok. miesiąca i otrzymałem list formatu b-5 z którego środka wypadły zdjęcia oraz sążnisty elaborat pisany ręką drugiej żony mojego ojca.

Jak się cieszymy, jacy my happy i w ogóle, ileśmy sie naszukali ciebie, ile lat, ile wysiłków.... co moja mama skwitowała – sralis mazgalis !!! - co oznacza to samo co głupie gadanie, pieprzenie ponieważ moja rodzina w Katowicach nie zmieniła ani swojego adresu od 1920 roku do 1998 ani nazwiska. Podejrzewam, że szukano tak aby nie znaleźć ale daleki byłem od jakichkolwiek

pretensji do kogokolwiek. Druga żona ojca napisała, że była pielęgniarką i poznała mojego ojca w szpitalu we Wrocławiu i razem z nim ewakuowana znalazła się w Niemczech. Z tego małżeństwa narodziło sie dwóch chłopców i jedna dziewczyna czyli ja z rozwydrzonego jedynaka przeistoczyłem sie na najstarszego brata w rodzinie. Otrzymałem zdjęcia ze ślubów braci oraz siostry a ich status na 1983roku był następujący: Jeden brat był właścicielem restauracji, drugi pracował w fabryce Mercedesa a siostra wyszła za mąż a mąż jej prowadził własny warsztat mechaniki pojazdowej.

..........napisz co ci potrzeba, będziemy wysyłali i .......wysyłali. Od 1983 do ok. 1989 otrzymaliśmy kilkanaście paczek z art. spożywczymi, czasami cennymi jak np. kawa oraz nie czekoladopodobne wyroby. Moje panie były bardziej zadowolone bo były też ciuszki damskie a po operacji tarczycy przysłano żonie specjalny krem ułatwiający gojenie blizny po operacji.

Były serdeczne listy zapraszające do odwiedzin których entuzjazm wraz z latami sie zmniejszał.

Napisałem wprost co mają zrobić i do którego konsulatu sie udać co podpisać aby mi wysłać formalne zaproszenie. Ten list był finałem naszych kontaktów. Podejrzewam, że dochodziły do nich sygnały z Polski o poluzowaniach w polityce wizowej, że przewiduje się wydanie paszportów obywatelom polskim i będą je mogli mieć w domu /jak to dziś brzmi egzotycznie !!/ a miłość do mnie była wielka jak odległość z Opola do Stuttgartu.

WIĘZY KRWI 2

Ja Piotr /czes. Petr, niem. Peter a po śląsku „wołali mnie” Pyjter abo Pietrzik/ mam w sobie niezłą mieszankę krwi. Do moich genów żona dołożyła swoje ze wschodu i nasze dziecię pojechało w świat – konkretnie do Holandii w której następne geny dołożył jej mąż, Holender i wyszło jak na zdjęciach.

Ciekawe czy jak dorośnie spróbuje doszukać się swoich antenatów a jeżeli tak i znajdzie to jaka będzie zaskoczona wynikami.

Moje pochodzenie powoduje jedna niezaprzeczalna zaletę – nie mam żadnych oporów w pisaniu o sprawach w których inni chcą czy musza opowiadać się po czyjejś stronie – ja nie muszę.

EPILOG

Tenże kolega który namówił mnie do odnalezienia i poznania historii mojego ojca podał przypuszczalny powód urwania sie kontaktów. Wg. jego znajomości realiów w Niemczech to po śmierci ojca rodzina mogła otrzymać niemałe odszkodowanie gdyż przyczyną śmierci były rany odniesione w czasie wojny. Mógłbym pojechać do rodziny mojego ojca i przykładem klasyka Cymańskiego zakrzyknąć – hola, hola !! - jamci pierworodny, jamci !. ?????!!!!!!..............i dziś mógłbym jeździć mercedesem i wynająć człowieczka do pisania bloga i nie samemu zasuwać.

    

P.S. Zapraszamy do odwiedzania naszego pokoiku z limerykami, no i naszej kuchni - czujecie te zapachy?!......Dobudowaliśmy jeszcze kolejne pokoiki: - "Felieton" niekoniecznie polityczny, "Historycznie" dla amatorów ciekawostek historycznych.

---